***
Günəş baxdı, çiçək oldun,
Yaxdı məni, çiçək odun...
Bir ölümün gecə adı,
Yuxumun pəncərəsisən.
Divarların qan yaddaşı
Buludların üstə aşır.
Ayrılığın ağıl dişi,
Qorxumun pəncərəsisən.
Tanrıların üzü dönür,
Ovcunda gizlə bu dini!
Bir duanın doğum günü,
Ağrımın pəncərəsisən.
***
Bu gecə payızın yuxusu qaçıb,
gözləri yumulmur göy üzünün də.
Baxır kor ovcundan Tanrıya sarı,
öpür duaların payız üzündən...
Bu gecə payızın yuxusu qaçıb,
baxır pəncərədən dan papağına.
Hərdən oğrun-oğrun gözünü açıb,
baxır buludların göz qapağına...
Bu gecə payızın yuxusu qaçıb,
qorxur yarpaqların sarı rəngindən...
Səssizlik notundan qorxmasın deyə,
gözləyir bayırda qapı zəngi də...
***
Payızın dan rəngiyəm,
məni saxla yadında.
Son telefon zəngiyəm
bir günahın adından.
Gəlib tutdu yaxamdan,
bir küsməyin qoxusu.
Yenə qaçıb bu gecə,
ayrılığın yuxusu...
Yaddaşını yuyuram
bir ovuc göz yaşının.
İndi xatirən qatır
duamızın başını.
***
Tut əlindən bu kimsəsiz soyuğun,
Şaxta vuran anımızı isidək.
Duaların dodağında uçuşaq,
Göy üzündə qanımızı isidək.
Uzaqların qucaqlayaq boynunu.
Alın yazımızın pozaq oynunu.
Dəyişəkmi tanrıların əynini,
Son nəfəsdə əynimizi isidək?!
Yenə sabahların çatılır qaşı.
Yenə duaların tökülür dişi...
Açıb qucağını gülür kişmişi...
Deyir, tez gəl, sonumuzu isidək...
Tut əlindən bu kimsəsiz soyuğun.
***
Getmə, uzaqlar da qayıdır,
getmə, yetim qoyma ayaq izini.
Getsən nəbzi dayanar göy üzünün,
getsən, özünlə apar alın yazımı...
Getmə, oktyabr ayıdı;
Getmə,
güllələmə payızın saralan yanaqlarını,
dar ağacına çəkmə cümə günlərini...
...Getsən, dodaqlarımı da apar özünlə,
Dola boynuna şərf kimi,
üşütməsin göz yaşımın soyuğu.
Heç olmasa, indi getmə,
cığırlar yuxuludu,
küçələr uyuyur.
Getmə, əynini dəyişir,
birdən utanar dan yeri.
Getmə,
bütün dualar gözümdən düşür.
***
Tanrı bildim bir kölgənin oynunu,
Alnımın notunu yazdı qanıyla.
Ayrılığın o bükülü boynunu
Ölçdü ay işığı öz qapanıyla.
Son nəfəsin fotosuna uduzdum.
Göz yaşımın butasına uduzdum.
Mən ölümü atasına uduzdum,
İndi ölüm əlləşir öz canıyla...
Şam kimi əridi dualarım da;
Yıxıldım bu axşam dualarımdan.
Pozuldu yuxusu boyaların da,
Od olub oynayır öz dumanıyla...
***
Oğlum, oğlum, gözəl oğlum,
Hər ağrının bir dişi var.
Hər gülüşün, hər sevincin
Yoxa çıxan keçmişi var.
Hər baxışın duman-çəni
Gəlib üzünə söykənir.
Küsdürmə yetim kölgəni
Onun da öz vərdişi var.
Süd verəndə sözün döşü,
Bir yad ocaq öpər qışı...
İtkin düşən o öpüşün
Axı, səndə nə işi var?!
Yapış bir izin dişindən,
Yuva tik ruhun qumaşından...
Boyunu ölç Günəşin də,
Hər ölçünün ağuşu var...
Unuduram
Rüstəm Behrudiyə
Hardasa işığın qoxusuna vurulur
göy üzünün yaddaşı.
Hardasa qaranlığın əlindən tutur
unudulmuş payız notu.
Hardasa güllələnir
dan yerinə düşmüş dualar.
Hardasa Tanrının özünə qarışıb başı...
Hardasa
düyməsi qırılmış ağ bulud,
başını qatır yuxusu qaçmış bir odun.
Mənsə yaddaşımın rəsmini çəkirəm
boz çöllərin qan qırmızısı köynəyinə...
...Və unuduram
təqvimlərdən yıxılıb düşən
bütün doğum günlərini.
Unuduram alınyazımın qanadlarını...
Unuduram, dar ağacının kəsilmiş saçlarını...
Unuduram!..
Unuduram kölgəmin baş hərflərini də...
Bircə
son nəfəsimin əlində tutduğu
gözləri qaralmış işıqdan savayı.
***
Bütün kölgələr susur,
saatlar kiriyir burada.
Su üzündə yuxuya gedir
payızın gözyaşları.
Xəzəllər tabutunu axtarır
kötüklərin üzərində...
Ağaclarsa,
yuxuya gedib bir baltanın kölgəsində.
Mənsə kötüklərin yanaqlarından
qırışlarını təmizləyirəm
sentyabrın acığına.
Qəfildən gəlib alnımdan öpür,
əli çəlikli bir külək.
Mən yox,
həyat yoldaşım tanıdı
həmin küləyi öpüşünün səsindən...
İsmayıllı, Qaranohur
***
Məktub yazma, ağ kağıza gülümsə,
Göndər mənə, biləcəyəm halını...
Hər gedişin qayıdışı ölümdü,
Yorulanda gözləyirəm yolunu.
Ağ şərfini saxlayıram hələ də,
Boynuna doladım hər xatirənin.
Yorğanı çək, bax, üşüyür ayağı,
Mənsiz yatammayan bir xatirənin...
Yuxunu söndür gəl, lap ölümsayaq,
südü bitən ağrı, bəlkə, kiriyə...
İçimdə adını çəkmişdim bayaq,
Divarda şəklin döndü geriyə...
Payız da bu gecə yorğun, əsəbi,
Sənli xatirələr gözümdən axır.
Səsinə inanmır saat əqrəbi,
Sənmi gəldin - deyə qapıya baxır.
***
Küçələr yoluna çıxdı son dəfə,
işıq dirəkləri alqışa tutdu.
Qoluna girdiyin həmin məsafə,
sən gedən gecəni qarğışa tutdu.
Ayrılıq sözü var hər bir ətirdə,
bəzənib yenə də bir addım səsi.
Boynubükük baxır xatirələrdən
payızın sonuncu şənbə gecəsi.
Nəbzini donduran bir ürkək baxış,
öpdü bu gedişin dodaqlarından.
Rəsmini çəkibmiş o həmin yağış,
göz yaşın gülürdü yanaqlarında...
Təqvim güllələmək gəlməsin asan,
fəsillər bakirə, qatil utancaq!...
Əgər bir gün məndən ötrü darıxsan,
hər gün unutduğun duaya bir bax...
***
Uçurdu,
uçurdu tanımadığım saat əqrəbləri
kölgəmin daşlarını.
Sonra içirdi dualarım
içirdi doğum günümə
ölümcül həbləri...
Ardınca girov götürdü gülüşlərimi,
girov götürdü
ötən payızın sonuncu bazar günü.
Göz yaşlarımsa əlil oldu
dekabrın yuxusuz səngərlərində...
Bir gün üz-üzə gəldik yanağımdakı qaranlıqla;
Öpdü gözlərindən alınyazımın.
Və dedi:
- Gözlərinlə o qədər əlbəyaxa oldu ki,
çapığı var göz yaşlarının.
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
