İçimdəki dumanda azdı xoş xəbər gətirəsi quşlar... - Kənan Hacının şeirləri

Öldürücü məhəbbət

ekspressiyası

Sən dözülməz adamsan,

sevginə dözmək çətin.

Ayrılığın nə asan,

nazına dözmək çətin.

Sən dilini bilirsən

hüznün, qəmin, məlalın.

Səndən vəfalı imiş

bu ərköyün xəyalın.

Sən sevgini öldürüb

üstümə atıb getdin.

Mən ki İsa deyiləm,

nəfəs verib dirildim.

Ayrılıqla oynama,

qəlbi külə döndərir.

Rüzgar da nə ki dərd var,

yığıb bizə göndərir.

Sən ki payız deyilsən,

ürəyimi saraltma.

Ağ günlərin xətrinə

get, qanımı qaraltma.

Sən dözülməz adamsan,

sevginə dözmək çətin.

Ayrılığın nə asan,

öldürür məhəbbətin.

"Atılmışlar" filmi üçün

Özünə qapananda

dünyanı da öz içinə daşıyar,

gözlərinin yaşından

bir şəhər yaralanar

atasız uşaqların,

anasız uşaqların.

Niyə ağlasın bir uşaq

oyuncağı qucağında,

qumdan tikdiyi qalanın

bürcündə bayrağı yellənirkən?..

başının üstündə

Günəş ona ata kimi əl uzadırsa,

gecələr Ay pəncərəsində

şəfqətli ana kimi gülümsəyirsə,

niyə ağlasın bir uşaq?

Bəs Gün çıxmayanda,

Ay doğmayanda

kimə ata desin,

kimə ana desin,

küçə-küçə xəyalları

didərgin uşaqlar?!

Suyun qəlbini yaralayanları

çaylar necə bağışlayar?!

Gül öz kölgəsinə baş qoyub yatır,

gülə kölgəsindən danışmayın,

qırılan budaqlar göylərin yarasıdır,

Onlara ayrılan vaxt uzaqların,

sonsuzluğunda əriyərsə,

hıçqırığı sinəsində

düyün-düyünsə,

arzularını buraxdığı bir küncdə

dodağını dişlərsə,

ömür boyunca

ümidlərin yedəyində sürünərsə

atılmışlar...

bu yükü daşıya bilməz dünya,

qopar, qopar məhvərindən!..

***

İçimdəki dumanda azdı

xoş xəbər gətirəsi quşlar,

qaranlığın sinəsini

dimdikləməkdən yoruldular,

sərxoş xatirələr

şütüyüb keçir xəyalımdan,

namərd duman, udma məni,

dizi yerdə, ruhu göydə adamlar

Allahı axtarırlar.

Allahla insan arası məsafə

bir iman boyu,

bir inam boyu,

əfi ilan kimi

ruhuma doğru sürünmə, duman...

bir əli xeyirdə, bir əli şərdə

adamlar

Allahı axtarırlar.

Şeytana daş atır

şeytan adamlar,

göy üzünü quşların əlindən

alan adamlar

orda Allahı axtarırlar.

Güzgüdə özümə baxdım,

bir topa duman gördüm,

quşlar dumanı qovurdular

qanadlarıyla.

Dumanda kor olmuşdum,

kor koru necə görürdü, Allah?!

Heç kəs belə nağıl

danışa bilməz

Heç bir ana,

heç bir qadın

məni

sənin kimi doğa bilmədi,

ürəyim ovcunda

buğdatək cücərdi,

oldu səməni...

Heç bir ana,

heç bir qadın

məni

əfv edə bilmədi,

sənintək bağışlamağı

kimsə bacarmaz.

Sənin ömründə yuva qurdum

bir quş misalı,

kimsə uydurammaz

belə masalı.

Heç bir ana,

heç bir qadın

belə şirin nağıl

danışa bilməz

mənə,

bütün uşaqlara..

Cənnət həm də

qadınların sinəsindədir;

yəni

anaların ürəyində,

çün, ürəkdən başlayır

bütün başqa məsələlər...

Heç kəs,

heç kəs bunu bacarmadı -

Ana,

Qadın,

Sevgili -

Səndə birləşdi bütün sevgilər...

Güzgü

Tək baxsaq da güzgüyə,

bizi qoşa göstərir.

Mən onun güzgüsüyəm,

gözümdə güzgülənir.

Üzümə toxunanda

yuxulu barmaqları,

işıqlandı bir anda

ömrümün çıraqları.

Ürək uçuq komaydı,

uçuq evdə can qızmaz.

Sevgi mahir ustaydı,

ev qurduq - topdağıtmaz!

Təzə evə köçəndə

dedim bir güzgü alaq.

O, baxdı gözlərimə

güzgüyə baxansayaq.

Gözümdə cilvələndi

işvəsiylə-nazıyla.

Güzgü nə lazım? -dedi

ürkək pıçıltısıyla.

Güzgü məni dəyişir,

qüssə, kədər gətirir.

Amma sənin gözlərin

məni gözəl göstərir.

***

Gecələr yatmağa qoymaz səni

gecikdiyin qatarların səsi...

küləyin izi qalar yuxularında,

uzaqlar keçmişə sürüklər səni,

ayrılıqdan sonra da yaşayar sevgi,

sən keçmişi təkrarlayarsan,

gözlədiyin qatar

gələcəkdə gözləyər səni...

İtmiş xatirə

Bu dənizin sahilində

xatirəmi itirmişəm.

Axıb gedib ləpələrdə,

Günəş deyir görməmişəm,

Ay susur...

Başmağımın bir tayıtək

haradasa düşüb itib.

Vurnuxuram ağ ayıtək,

mən qalmışam, o qız gedib.

Çay susur...

Sakit axan çaya dönüb,

balıqlara yem olubdu.

Qışa dönüb, yaya dönüb,

çiçəkləyən qəm olubdu.

Yay susur...

O ağacı tapmadı yaz,

gördü ki, kötüyü qalıb.

Daha nə din, nə də ki, yaz,

kötük də elə qaralıb...

Hey susur...

Rəngidir

Üzdə xəfif qızartı utanmağın rəngidir,

Saçda tək-tük ağartı usanmağın rəngidir.

Gözdə qəmin, məlalın ayrılıqla savaşdır,

Vüsal görən xəyalın inanmağın rəngidir.

Dodağın qənd misalı, səhər şirin çay olar,

Axşam sevgi masalı can almağın rəngidir.

Sevda yeli bir əsim, əsib keçər içimdən,

Gül qoxulu nəfəsin oyanmağın rəngidir.

Misirdə sultan ola Yusifi-Kənan yenə,

Yarə itaət qıla, qul olmağın rəngidir.

Adada darıxmaq

Göydən üç deyil,

bir qızıl alma düşdü dənizin ovcuna,

siqaretimin dumanı qarışır

sübhün şehinə,

buludların siluetinə,

gözlərim yorğun düşüb

günəşi gözləməkdən,

dəniz gözlərim önündə nazlanır,

sən xəyalımda,

hansınız daha gözəlsiniz?!

daxırmaq bizlik deyil,

sən yanımda olmalısan,

ikimizin payıdır bu qızıl alma,

sən yanımda olunca

şərabsız da gözəl olur dünya,

sən üfüqdə günəş görürsən,

mən qızıl alma,

darıxma, birdənəm, darıxma,

sahilə çıx, məni görəcəksən...

***

Gün batdı,

qəm artdı,

çölün quşları yatdı,

hüznün dəmi çatdı...

Yel əsdi,

sönmüş odu ahəstə

közərtdi,

O kimdi üfüqdə

yandı, külü küldən külə düşdü?!

Üfüqə hay düşdü,

Yada Ay düşdü,

gəldi, kiritdi dünyanı...

Günəş batıb,

rəngi qalıb,

göylərin ahəngi qalıb,

Dünya adlı bu kitabın

Gözəgörünməz rəssamı

nə gözəl çəkib dünyanı!..