Hər gecə səni düşünüb
səhəri dirigözlü açıram...
Gedişindən sonra
yuxularım da ərşə çəkilir.
Baxışlarımdan yollarına
yollarından mənsizliyə
hüzn tökülür...
Dözürəm sənsizliyə
və səssizliyə...
Bilirsən niyə?
Mən
səni
ürəyimdən, ağlımdan
çıxartmamışam.
Görünür sənsizlik və səssizlikdə
yox olmamışam -
nə olsun ki görmürsən...
Bu nə sənsizlik,
bu nə səssizlik...
Düşünmək ölümə bərabərdi...
Gəlmirsən gəlmə...
Görmürsən görmə...
Qoy xəyalın gəlsin...
və mənsizlikdə dincəlsin...
Hər tərəf sakitdir -
nə ləpələr küləklərin qabağına düşüb
özünü sahilə aparır,
nə qumlar
ləpələrin ovsununa düşüb
özünü sahildən qoparır...
Necə də səssizlikdir
sənsizlikdir
Bu səssizlik qulağımı batırır...
Bilirsən,
nə olmaq istəyirəm?
Sevdiyin müğənni,
hətta sevdiyin müğənninin
sevdiyin mahnısı olmaq istəyərdim...
Yox!..
Nə müğənni, nə də mahnı
olmaq istəmirəm.
Sənə verilən ən gözəl
hədiyyə olmaq keçir könlümdən,
könlüncə olan hədiyyə...
Of...
Bu gün yenə sənə şeir yazdım,
bəlkə bir gün oxuyarsan deyə...
Nə barmaqlarım sözə baxır,
nə də ürəyim;
sənə yazdığım şeirlərin
içindən boylanır
sənsizliyim.
Bilirsən, nə olmaq istəyirəm?
Dəftərinə çəkdiyin
günəş olmaq istəyirəm.
Bilirsən niyə?
İçini qızdırmaq üçün...
Bilirsənmi bir də nə olmaq istərdim?
Bir ev olmaq...
O evdən heç çıxma,
həmişə mənimlə qal..!
Sənin üçün nə günəşəm,
nə də ev...
Üşüyürəm
olmaq istədiyim
günəşin istisindən.
İstimə qızınmadığına görə
tüstümə kor oluram.
Səni sevməməkdən qorxuram...
Səni belə sevdim, incimə...
Sevgi sənin gözlərindi -
ilk öncə gözlərindəki sevgini, ağrını sevdim...
Gülüşündə gizlətdiyin kədəri sevdim.
Baxışındakı qorxunu sevdim...
Sevdim...
Bütün varlığımla sevdim...
İxtisar etmədən - sevdim;
xasiyyətini, səsini, davranışını.
Səni olduğu kimi qəbul etdim və sevdim.
Mənim gülüşüm şəhərinə işıq saçacaq;
gözlərim sənə qaranlıq dar
şəhər küçələrində yol yoldaşı olacaq.
Məşuq etmə özünə, aşiq et.
O zaman günəş belə utanacaq
sevgimizin gözəlliyindən,
səni belə sevdiyim üçün incimə məndən.
***
Bilməyini istədiyim bəzi şeylər var...
Səni nə zaman sevdiyimi danışacam sənə;
əsəbləşərdin mənə
çox siqaret çəkdiyim üçün...
Mənə əsəbləşdiyin
zaman sevmişdim səni.
Bəzən haqsız olaraq
məni səhv çıxarardın,
"səhv" olduğum zamanlarda
sevmişdim səni...
Saatlarla, günlərlə yazmazdın mənə,
özün həmişə yalan danışardın,
Mənə "yalan demə" deyərdin -
yalana büründüyün
zamanlarda sevmişdim səni..
"Ayrılaq" demişdin,
Ayrılanda sevmişdim səni..
Sənin yanımda olmadığın günlərdə,
gecələrdə sevmişdim səni...
yazdığm şeirlərdə
o şeirlərdəki hecalarda
sevmişdim...
İndi "gedirəm" deyəcəksənsə get,
Getdiyinə görə sevəcəm səni...
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
