Qorxuram geri dönməyə
Çevrildim ki, yayındırım
arxamca atılan daşı.
Gördüm özünü düzəldib
üzümə gülür qardaşım.
Mən də gülüb qollarımı
doladım boynuna ərklə.
Daş atan əlindən tutub
Sıxdım sevgiylə, ürəklə.
Hiss etdim ki, qardaşımın
tir-tir titrəyir bədəni.
Nefti qurtaran çıraqtək
mənim də gücüm tükənir.
Üzümü çevirib getdim,
bu göz daha nə görəcək?!
Dəqiq bilirdim qardaşım
məndən sonra hönkürəcək.
Daşlar yenə atılsa da,
qorxuram geri dönməyə.
Qorxuram geri qanrılam
qardaşım gözümə dəyə.
Bir şeir yazdım bu axşam
Bir şeir yazdım bu axşam
ağrımı ovutmaq üçün.
Ürəyimdən şırım açdım
dərdimi ovutmaq üçün.
Sıxdım hər misram üstünə
içimin bir acısını.
Tutarlı sözlə unutdum
ürəyimin sancısını.
Tapdığım təşbeh dərdimi
elə yıxıb-sürüdü ki...
Bir də baxdım ağlar ürək
əməllicə kiridi ki...
Hecalarım qoç sürüsü,
qafiyələr qoç buynuzu.
Aha, deyəsən, dərdlərim
böyük hesabla uduzur.
Hər axşam gücüm, enerjim
dərdimlə savaşa gedir.
Ağrılardan məni ancaq
şeirlərim xilas edir.
Ağactək yıxılsam əgər...
Köklü-köməcli ağacı
içindən qurd yeyən kimi,
Ürəyimə soxulan dərd
qurd kimi yeyir içimi.
Yeyir ətimi, qanımı
pəncərəni yalayır dərd.
Qara, paslı kotan kimi
həyatımı şumlayır dərd.
Gündüzüm cəhənnəm kimi,
gecəm qaynar qır qazanı.
Gücüm yox rinqə çağırım
mənə belə bəxt yazanı.
Təpə-dırnaq damcı-damcı
əriyirəm şam misalı.
Ümidsizcə gözləyirəm
mümkün olmayan vüsalı.
Ağactək yıxılsam əgər,
məndən heç nə qalmayacaq.
Hekayəm bitdi burdaca,
ardı heç vaxt olmayacaq.
...Ətrin bitincə öləcəm
Sən ayrılıb gedən gündən
bağlıdı qapım, pəncərəm.
Bomboş qədəhinə vurub
tək-tənha şərab içirəm.
Durub kip-kip bağladım ki,
qapını, pəncərəni, -
evimə dolmuş nəfəsin
bir az da yaşatsın məni.
Yastığım, yorğan-döşəyim
ətrindən məstdi hələ də.
Şux səsin, şən gülüşlərin
pərdilərdə titrəmədə.
Əlin, ayağın, qaş-gözün
fokuslanıb ev-eşikdə.
Gözəl qəddi-qamətinin
ölçüsü qalıb döşəkdə.
Qəti naşükür deyiləm,
ömrüm keçə bax beləcə.
Bu evdə, bu yatacaqda
ətrin bitincə öləcəm.
Çağırdım, amma dostlar baxıb üz çevirdilər
Dost kimi ərk eyləyib
qılığıma girdilər.
Şənimə sağlıq deyib
yaxşıca içirdilər.
Bağ saldım, bostan əkdim:
tağları burdan ora.
Bar verəndə dirriyim
nübarını dərdilər.
Qazandığım nə ki var
dost malıtək ortada.
Üzünü pay-püşk edib
sovub yelə verdilər.
Mən də daddım qismətin
ucundan-qulağından.
Bütün yediklərimi
burnumdan gətirdilər.
Büdrədi köhlən atım
yıxıldım çamurluğa.
Çağırdım, amma dostlar
baxıb üz çevirdilər.
Yolun düşsə, bizə də gəl
Yolun düşsə bizə də gəl,
qapım açıqdı, bilirsən.
İnan ki, çox sevinərəm
nə vaxtsa qapımdan girsən.
Onsuz da təkəm həmişə,
tənhalıqdan başım dönür.
Gəlsən görərsən bu evdə
hər yanda yerin görünür.
Yeməyim hər zaman boyat,
çayım daim soyuq olur.
Qab-qazan bomboş olsa da,
kül qabım çox tez-tez dolur.
Mətbəximdə gecə-gündüz
at oynadır tarakanlar.
Dost-tanış, qohum-əqrəba
məni harda görsə danlar.
İki nəfərlik taxtımın
tamam boşdu sol tərəfi.
O boşluğa girsən əgər,
xilas edərsən bu evi.
Məni soruşan olarsa...
Daha tüpürüb gedirəm,
arxamca gələn olmasın.
Unudun ki, məndən sonra
heç bir xatirəm qalmasın.
Bundan sonra mən heç nəyə
cavabdehlik daşımıram.
JEK-dən də arayışım var:
bu mənzildə yaşamıram.
Adımı da söküb atdım
gördüyün meşin qapıdan.
Bütün borcları qapatdım,
əngəl qalmadı ortada.
Daha "əlvida" deyirəm
bu evə də, şəhərə də.
Fırtınada yola çıxan
gəmiyəm bu ərəfədə.
Güman ki, gözəl Allahın
əli üstümdən sürüşüb.
Məni soruşan olarsa,
deyərsiniz itkin düşüb.
Çəkin sınmış qanadımı
üstümə kəfən kimi
Qolumun gücü tükənir,
gözlərimin işığı.
Dağa dırmaşan inadım
diyirlənir aşağı.
Əlim ətəyimdən uzun,
məğlub bayraq kimiyəm.
Meyvələri talan olmuş
sınıq budaq kimiyəm.
Bu tapdanmış çiçəyi
kim taxar yaxasına?!
Daşa dönmüş ürəyimdə
ovçunun oxu sınar.
Əgər ölsəm başdaşıtək
qaldırın tüfəngimi.
Çəkin sınmış qanadımı
üstümə kəfən kimi.
Burda məni tanıyan yox...
Burda məni tanıyan yox,
maraqlanmır bir kimsə də.
Axşamlar şam yandırırlar,
dua edirlər kilsədə.
Çoxdandı qaysaq bağlayan
yaramdan qan açılarsa,
məni mütləq tanıyacaq
çarmıxa çəkilmiş İsa.
...Çəkildim kilsədə küncə,
oturdum səssiz, kirimiş.
Bax, mənə də xaç çevirir
bu qoca, saqqallı keşiş.
Yarama necə oxşayır
İsa Məsihin yarası.
İlahi, nolar onun da
yarası qaysaq bağlasın.
Bir küncdə dua edirəm,
Allah hakimdi beynimə.
Sən demə, İsa Məsihin
qanı damırmış çiynimə.
Əsirlikdən qaçan əsgər
Çox da ki adam içində
elə deyirəm - gülürsən.
Mən axı yaxşı bilirəm
qəlbən necə üzülürsən.
Görürəm boyun-boğazın
bərq vurur, alışıb yanır.
Zərgərlik mağazaları
səni görəndə utanır.
Dost-tanışlar görsələr də
üstündəki daş-qaşları.
Heç zaman görə bilməzlər
içindən axan yaşları.
Qırx ildi əsirsən, amma
çölə xanımtək çıxırsan.
Hamı indi maska taxır,
sən gör nə vaxtdan taxırsan?!
Bax, dünya hər gün dəyişir:
dağılır müstəmləkələr...
Köhnə ünvana gələrsən
əsirlikdən qaçsan əgər.
Lap cəhənnəm əzabıdı...
Lap cəhənnəm əzabıdı,
sevgisiz bir gecə də.
Bir gün məni tutacaqlar
sən yaşayan küçədə.
Görürəm tərs-tərs baxır
arvad-uşaq üzümə.
Cayıllar mesaj göndərir:
"Məhəllədə çox gəzmə!"
Pəncərənin altında
gəzişirəm qərib-qərib.
Ürəyimə damıb ki,
polislər də şübhələnib.
Amma mən bir zərrə də
pozmuram asayişi,
Ona görə polislərin
mənimlə yox bir işi.
Gözləyirəm çıxasan,
qaçıb gedək bu yerdən.
Bax, pəncərən altında
gəzişirəm səhərdən.
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
