Sahibsiz məzartək itdi bu nağıl... - Nizaməddin Şəmsizadənin şeirləri

İtmiş nağıl

Mən çoxdan ölmüşəm,

səssiz-səmirsiz,

Dəfn olunmuşam

xatirələrdə.

Adım çəkiləndə

ağlayan gözəl,

Şəklimi balışda

saxlayan gözəl

Mənası varmıdır

bu əyləncənin?!

Hərdən xatırlasan

bir az, bəsimdi.

Bu, mən deyiləm,

gələn səsimdi.

Özümlə apara

bilmədim onu.

Açıb vərəqləsən

kitablarımı,

Başa düşəcəksən

əzablarımı,

İndi o dünyadan

gələn bir səsəm.

Yəqin inanmazsan -

darıxdım desəm.

Axı ölü hara,

darıxmaq hara?!

Yenə sözlərinlə

aldatma məni.

Bəsdi, insaf eylə,

ağlatma məni

Səni ürəyimdə

saxlayıram mən,

Həmişə ətrini

qoxlayıram mən.

Beləcə, bu yerdə

bitdi bu nağıl

Sahibsiz məzartək

itdi bu nağıl.

Vəhdət

Sən bir Ay parçası,

Mən odlu Günəş.

Yanır aramızda

Eşq adlı atəş

Əridib bir edir

bədənimizi,

sonra da göylərə

göndərir bizi.

Eşqin qüdrəti

Bütün sevgilərin sonu qəmdi-qəm,

Həvvanı sevərək, aldandı Adəm

Sonra da bunlardan doğuldu bəşər

Yarandı dünyada xeyir ilə şər.

Allah yaratdı gecə-gündüzü

Sonra bəxş etdi nitqi və sözü,

Eşqi göylərdən yerə endirdi,

İnsana paltardan don geyindirdi.

Beləcə, min ildi yaşayır bəşər,

Qadın xanım oldu, kişi isə ər.

Ötdü aylar, illər, fəsillər

Dünyanı dəyişdi gələn nəsillər.

Xatirələr

Bir evdə yaşayırıq biz -

Mən, sən, bir də xatirələrimiz.

Xatirələr bizdən əziz,

Xatirələr hüdudsuz kainat

Sahilsiz dəniz.

Əməllərlə arzuların vəhdəti

Həyat ötəri, xatirələr əbədi

Xatirələrdə yaşayır

Sən, Mən bir Eşqimiz

Xatirələr yazılmamış roman

Həyatda olmayan

ömrün davamı.

Xatirələrdə yaşayır

Atam və Anam.

Ailəm, uşaqlarım

bir də inam.

Əcəlim

Əcəlim -

dəcəlim

izn ver dincəlim.

Üç dəfə ayaq səsini

eşitmişəm.

Gözləmişəm -

gəlməmisən

Etiraf et ki,

qorxmusan məndən,

Mən güclüyəm səndən

Hətta üzünü də görmüşəm:

- Qaşları ağ, saqqalı ağ

Bir az üzgün

bir az salxaq

Əməlindən yorulmusan.

çiçək kimi solmusan

Bulud kimi

dolmusan,

Yağmamısan,

ağlamısan.

Gözlərin

Gözümə dikilib ala gözlərin,

İstəyir canımı ala gözlərin.

Məni eşq oduna sala gözlərin

Beləcə yaddaşda qala gözlərin.

***

Söz demək əzablı qönçə dodaqlar

Ürək qapısıtək açıq qalıbdır.

Təbəssümün aytək düşüb üzümə

Məni ixtiyarsız məndən alıbdır.

***

Gözlərin ulduztək axır qəlbimə

İstisi günəşdi, işığı aydır.

Elə baxırsan ki, ala gözlərin

Mənası dənizdi, işvəsi çaydır.

***

Yoxluğun dərd olub, özün var ikən,

Ömrümün şahidi dörd divar ikən.

Tanrı əzab verib hər ikimizə,

Gərək ki, yaşayaq biz dözə-dözə.

***

Könlümdə tikanlar, qanqallar əkmə

Məni məhəbbətlə sınağa çəkmə.

Muğamat

Qəzəllə gözəlin vəhdətidi muğamat,

Xəridməndlər sənətidi muğamat,

Millətimin qəm səsidi muğamat,

Gözəl qızın nəfəsidi ğuğamat,

Nalan bülbül nəğməsidi ğuğamat

Mən yetimin naləsidi muğamat.

***

Yaman kədərliyəm yenə bu axşam,

Titrəyir əlimdə yandırdığım şam.

Titrəyir qəlbimin telləri kimi

Tərpətmə sevgilim, o sarı simi.

Bir gözəl ağlayır

Bir gözəl ağlayır

qara geyinib

Gözündən ağappaq

yaşlar tökülər

Fəryadı şimşək tək

göylərdə çaxır

Başına fələkdən

daşlar tökülür.

Göz yaşı sel kimi

aparır məni

Fəryadı kökümdən

qoparır məni

Sağ ikən mənimçin

ağlayan gözəl

Sevgimin taleyin

düşün sən əzəl.

Üç məfhum

Üç məfhum var,

düşüncəmdə çırpınır

Biri Quran, biri Turan, biri də -

Əcdadımın mədfəni,

övladımın məskəni -

Can Azərbaycan!

Biri ruhum, biri duyğum,

biri canım!

Bu üçlüyün timsalıdır varlığım

İlahinin nəsihəti - Qurandır

Türk babamın vəsiyyəti - Turandır

Milli qeyrət əmanəti - Azərbaycandır!

Üçünə də canım qurban!

Avropanın hiyləsi

Avropanın hiyləsinə aldanaraq

Əmir Teymur Bəyazidin kəsdi başın

Sonra qəhər boğdu onu

Tökdü yaşın - qəlb yağışın

Hiylə gəldi dalğa-dalğa

Zərbə vurdu türk adlanan

ulu xalqa

Avropanın kralları

yedizdirdi oğulu aş

Quruldu Çaldıran da savaş

Üz-üzə gəldi iki qardaş

Qılınc çəkdi Şah İsmayıl

Sultan Səlim fəryad etdi:

Ayıl! Ayıl!

Çaldıranda Avropanın

qələbəsi ağır oldu

İki türkün hərəkəti

faciəli nağıl oldu.

***

Adını çəkəndə o gözəl qızın

Alnında isti bir tər puçurlandı.

Həyadan qızardı al yanaqları

Özü-özündən xeyli utandı.

***

Arıyam, bal çəkim dodaqlarından

Çiçəyəm, rəng alım yanaqlarından.

İzn ver dişləyim qoşa narından,

Sənin dövlətindən, sənin varından

Dadım, cana gəlim, ay gözəl pəri.

Sənin vaxtın

Sənin vaxtın,

mənim baxtım,

olmayacaq.

Eşq badəmiz

bir də daşıb

dolmayacaq

Bu məhəbbət

sənli-mənli deyil

inan, əbədidir.

Heç vaxt çiçək kimi

açıb-solmayacaq.

Sən dəli - mən təmkinli,

Mən səmimi - sən kinli

Həyat bizi sınayır

ömür isə qınadır.

Dünya və mən

Yenə kədərliyəm -

bu dünyada, bu yaşda

Ağıl qalmayıb başda -

gözlər qərq olub yaşda.

İndi hər an körəlirəm,

göz yaşımla sulayıram

dünyanı.

Göz yaşım bürüyüb

hər yanı,

Dünyanın suları,

quruyub,

Ocaqları sönüb,

dünyanın üzü dönüb.

Başa bəla olub

dünya da ömür kimi

Bu mənasız dünyadan

sürüyüb aparıram ömrümü -

meyit kimi.

Laqeydlik

Qaşların çatılıb - sanki bir hilal,

Gözlərin parlayır ulduzlar kimi.

Donmuşam qarşında, dilim olub lal

Özünə baxıram yalqızlar kimi

Oğrutək qəlbimi qarət etmisən

Sonra laqeyd-laqeyd çıxıb getmisən.

Sən

"Sən getdin, elə bil

dünya boşaldı"

Bəxtiyar Vahabzadə

Sən gəlmişdin

bulud kimi

Aydınlatdım.

Sənə görə

hər şeyi atdım.

Düşündüm ki, qoca vaxtı

əhdə çatdım -

Bu eşq məni

qaytaracaq cavanlığa

Biz görüşdük -

xoşbəxt oldum bir anlığa.

Çıxıb getdim,

xəyal qaldı duman kimi

İndi səni mən anıram

güman kimi.

Qoca türkün

könül dəftərindən

Neyləyim

Durna gözlüm,

şirin sözlüm,

günəş üzlüm,

mələyim.

Sənsən mənim

əvvəl-axır gərəyim.

Səndən ötrü

Darıxıram

heç bilmirəm

neyləyim...

Qalmışam nadan

əlində,

Hamı məni daşlayır,

Bir yandan qocalıq

gəlir.

Bir yanda eşq

başlayır.

Biri şeir yazma deyir

Düz yolundan

azma deyir

Öz əlinlə

dərin quyu qazma deyir.

Gözüm baxır

sular axır

Neyləyim?!