Vaxt vardı...
Gül əllə yelləyib gül beşiyimi,
Xoş səslə laylamı çalardı qızlar.
Çəkib keşiyimi, olub həyanım,
Mənə dayə kimi baxardı qızlar.
Barmaq toxundurub barmaqlarıma,
Zərif sığal çəkib yanaqlarıma,
Hələ süd qoxuyan dodaqlarıma
Məhəbbət çiləyən bahardı qızlar.
Elə ki, ilk qədəm atıb yeridim,
Divardan, divandan tutub yeridim,
Yıxıla-yıxıla durub yeridim -
Körpə addımımı sayardı qızlar.
Böyüdüm, bir gəzdik çölü-çəməni,
Düzdüm tellərinə tər yasəməni.
Gündüz gizlənpaçda itirib məni,
Gecə yuxusunda tapardı qızlar.
Hər gün bir istəkdə mən yada düşdüm,
Bir bəxtə yar oldum, bir ada düşdüm.
İndi də sönməyən bir oda düşdüm,
Ruhumu yandırıb-yaxardı qızlar.
Təzəcə dil açan nəğmələrimi
Oxşayıb ən əziz əmanət kimi,
Bölüşüb - ən dadlı bir nemət kimi -
Ürəkdən-ürəyə yayardı qızlar.
Eşqin sınağında yoxlanan canım,
Neştər kirpiklərlə oxlanan canım,
Gözəllər dalınca boylanan canım,
Vaxt vardı dalımca çapardı qızlar.
Dəyişdim illərin naxışlarında,
İslandım həsrətin yağışlarında.
Sehrli, əfsunlu baxışlarında
Gözümün nurunu apardı qızlar.
1977
İncitməyin oğlanları...
Hərbin ocağına düşəndə bir vaxt,
Yurdumda nə qədər cavan azalıb, -
Vətən qeyrətini, el namusunu
Ölümün ağzından alan azalıb.
Döyüşdə palıdtək yıxılanların
Yerində boy atıb yaşıl pöhrələr.
İndi ata olub, ana olublar
Bir zaman atasız qalan körpələr.
İndi oğullar var - Fərhad misallı,
İndi gözəllər var - Şirindən şirin.
Bu oğlan nəvələr, bu qız nəvələr
Canlı heykəlidir o igidlərin.
Onlardan əbədi xatirə qalıb
Bu ülfət, sədaqət, vəfa, etibar
Sevən ürəklərin ünsiyyətində
Baba vüqarı var, nənə andı var.
Qoruyaq o andı, o vüqarı biz,
Ona zərrə qədər düşməsin ləkə.
Sinədən sinəyə köçən ürəyi
Nə hicran ayırsın, nə də təhlükə.
Döyüşdə yıxılsan, yenə yaşarsan,
Sevgi yollarında yıxılmaq - ölüm!
Elə yaşayın ki, elə sevin ki,
Sevda ümmanında batmasın heç kim!
Qızlar, incitməyin oğlanları siz,
Onsuz da oğlanlar yaman azalıb, -
Eşqə biganələr üzüpis olur.
Məhəbbət oduna yanan azalıb.
Sənsiz
Səndən ayrı düşəli
yaman narahatam mən,
Xəyalın gecə-gündüz
qoymur rahat yatam mən.
Sənsiz qara yel əsir
könlümün otağında,
Bəbəyim hicran gölü...
Gözümün qapağından
Muncuq-muncuq düzülən
gümüşü yaş asılıb,
Vallah, ürək yerinə
bir ağır daş asılıb.
İpək telli sinəmdən -
daşıya bilmirəm mən.
Sənsiz gülə bilmirəm,
Niyə belə? Bilmirəm!
Sənsiz ölə bilmirəm,
Yaşaya bilmirəm mən!
1977
Badamı gözlərin
(Mahnı)
Alovsuz yandırır
Adamı gözlərin,
Salacaq könlümü
Odamı gözlərin?!
Məhəbbət ulduzum -
Badamı gözlərin,
Qoşa bəxt ulduzum -
Badamı gözlərin.
İnciyib, eləmi,
Küsübdür yenəmi?
Baxacaq mənəmi,
Yadamı gözlərin?!
Qızılgül çətirli
Badamı gözlərin,
Bənövşə ətirli
Badamı gözlərin.
Gizlincə güləcək
Sehrli o çiçək.
Ömrümü verəcək
Badamı gözlərin?!
Könlümün məhrəmi
Badamı gözlərin.
Şəfası, məlhəmi
Badamı gözlərin.
Məhəbbət ulduzum -
Badamı gözlərin.
Qoşa bəxt uldumuz -
Badamı gözlərin.
Sən yanımda olanda
(Mahnı)
Yüz sınaqdan çıxaram -
Sən yanımda olanda!
Dağı belə yıxaram -
Sən yanımda olanda!
Mənimdir söz meydanı!
Səsim tutar hər yanı,
Səsim tutar cahanı -
Sən yanımda olanda!
Sözlü çıraq olaram,
Qaynar bulaq olaram,
Oynar uşaq olaram -
Sən yanımda olanda!
Çaylar kimi daşaram,
Sahilləri aşaram.
İki ömür yaşaram -
Sən yanımda olanda!
1979
Dedi: "Mən şairəm!"
Dedi: "Mən şairəm!" - döşünə döydü,
Üstümə qoçutək yeridi o gün.
Səsi qurşun kimi sinəmə dəydi,
Özü gözlərimdə əridi o gün.
Diksindi min illik sözüm, söhbətim,
Oyandı qəlbimdə neçə sənətkar:
Füzulim, Sabirim, Hadim, Səhhətim...
Dedilər! "Deyəsən təzə xəbər var!".
Sənət meydanını tutsa da Cəfər,
Ölüncə həvəskar saydı özünü.
Başına yağdıqca alqış-çiçəklər,
Uşaqtək utanıb örtdü üzünü.
Şeirimə pozulmaz nəqşlər vuran
Müşfiqim susmayan odlu ürəkdir:
"Şairəm söyləyir yerindən duran,
Adamın üzündə həya gərəkdir!".
Vurğun mizrab vurdu sazına yenə,
Sevindi səhərlər, dindi axşamlar
Güldü təbiətin səxavətinə:
"Neçin yaranmışdır artır adamlar?"
...Dilləndi könlümdə o səslər mənim,
Baxdım "Mən şairəm!" deyən hərifə.
Dirildi eşqimlə o kəslər mənim -
Yoxdu minnətləri yersiz tərifə.
Sərraflar fikrimi yaxşıca anlar,
Hər səs - ömür payım, mənə bəs oldu.
Həyatda yox ikən - dağ oldu onlar,
Var ikən o nadan - görünməz oldu!..
1978
Tapammadım...
Tanıdım - daha bəsdir,
And-amanın əbəsdir.
Sən elə "vəhşisən" ki,
Yerin yalnız qəfəsdir.
Adın var, hörmətin yox,
Abrın yox, ismətin yox.
Mərifət ocağında
Bir parça qismətin yox.
Yıxmaqdır məni qəsdin,
Ömür yolumu kəsdin.
Neçə il gecikmisən,
Neçə ildir tələsdin.
Bəlddirlər işinə,
Gəl, çox döymə döşünə.
Quduz itə dönürsən -
Qan dəyəndə dişinə.
Cəllada bənzərin var,
Yaman bəd nəzərin var.
Xeyir səndən qaçaqdır,
Harda varsan - şərin var.
Peysərin qıpqırmızı,
İnsafsız, az qır bizi.
O murdar əllərinlə
Daşlara az vur bizi.
Saya gəlməz günahın,
Zəhərlidir silahın.
Neçə qapı bağladın
Açılmasın sabahın.
Tərifləmə özünü,
Eşit, deyim düzünü;
İstədim ki, tüpürəm,
Tapammadım üzünü!..
1978
Bəsimdir...
"Qocalıqdan uzaqdasan,
Əl çatmayan bir dağdasan.
Bu cavan çox öyünməsin, -
Ondan yüz xal qabaqdasan!"
Bir gözəlin dilindən
Yaş ötüşüb, səs dəyişib, saç gümüş...
Məhəbbətdən oxuyuram bayaqdan.
Öz kədərim, müsibətim az imiş,
Bu yandan da gülür mənə bir cavan.
Əllərini çəkir tez-tez saçına,
Sığallayır şəvə kimi telini.
Duruşundan bənzəri var laçına,
İstiotla ovxarlayıb dilini.
Kirpiyində xəncər tutan pərilər -
Yox, doğramır - məlhəm olur qəlbimə.
Gözlərilə sözlərimdən öpürlər,
Hər təbəssüm həmdəm olur qəlbimə.
Məhəbbətdə hikmətə bax, gücə bax,
Yaşlaşsa da dadı-duzu itməyib.
Deyirəm ki, hələ olar yaşamaq,
Od yanırsa - demək, ömür bitməyib.
"Şair, yüz xal qabaqdasan, min əhsən!" -
Bir dodağın bəxşişidir bu kəlam.
Yer üzündə hal əhli var, deyəsən,
Onda necə sevinməsin bu ilham?!
Mənə yüz xal bağışlayın dilbərin
Üzündəki bircə xalı bəsimdir.
Hər kəlməsi nə dadlıdır, nə şirin!
Gülüşünün beçə balı bəsimdir.
Cavan oğlan, az atını səyirt sən,
Bu sözləri yaxşı saxla yadında.
Mən ustadam, sən yanımda şəyirdsən,
Ağsaqqallıq qüdrəti var adımda!..
Tellərinlə az qürrələn, qadası,
Hər qara tel üzüağlığı gətirmir.
Qara saçla silinmir üz qarası,
Bir çəngə tük şan-şöhrətə yetirmir.
Hikmətimdən sərib düzə yüz xalı,
Əzəlkitək hələ meydan sularam.
Bir xallıdan sovqat alıb yüz xalı,
Yüz yaşda da bu şəkildə qalaram.
1980
Şair ölür...
Xəstəxanada ürək ağrısı tutmuş şair həkimi səsləyir. Dəhlizdə nərd atan həkim xəbər göndərir ki,
oyunu qurtarım, gəlirəm.
Olmuş əhvalat
Yox, əl saxla,
həkim, dayan!
Ağlı qoca,
yaşı cavan
Şair ölür
nərdi az at!
Şeir-sənət
meydanında
Yüz nər yıxan
nərdi - az at!
Nərdi az at,
şair ölür!..
Həyat üçün
vuruşdadır,
Gah baharda,
gah qışdadır,
Ölüm ilə
qucaqlaşır;
Yaxınlaşır,
Uzaqlaşır
Gah gecədən,
Gah səhərdən.
Əlindəki
qoşa zərdən
Hər kəlməsi
min qat baha
Zəri - az at!
Nərdi az at!
Şair ölür!..
Sinəsindən
çıxır ürək,
İmdadına
yetiş görək!
Tez ol, tələs,
batdı səsi,
Namərd olma,
gözgörəsi
Belə yıxma
mərdi, az at!
Nərdi az at,
şair ölür!
İtdi ağlı,
itdi huşu,
Üzərinə
əcəl quşu
Qanadını
sərdi, az at!
Nərdi az at,
şair ölür!
Bir həb ilə
dərdi azalt!
Nərdi az at,
şair ölür!..
1972
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
