Bir bucağın altında
Birinci lent fırlanır -
Bir bucağın altında
Bahara qış gəlib,
hürr olmağa əsarət.
Həmin zaman özü yalan,
ayaq açıb yeriyir...
Vaxtın hiyləsini biləydin gərək.
İndi üç yaşında uşaq da
dadır aldanışın acılarını,
Duyur
əsgər mundirindən gələn
müharibə qoxusunu,
fəlakətin qorxusunu...
Ürəklərdən sökülən
işıq yıxıntıları
yoldu qaranlıqlara...
İkinci lent fırlanır -
Mərmiyə tuş ağacın özü yarımcan idi,
Budaqları yaralı,
torpağı al-qan idi.
Qarlı yollar amansız,
sərt küləklər caniydi -
Ordan qaçaq salındı bir el yurd-yuvasından.
Ümidlər, arzular da
qara düşdü o gecə,
Bilmədik o gedən el
hara düşdü o gecə,
Ayı söndü hər şeyin,
qara düşdü o gecə,
Ölümlər doğulurdu şimalın havasından.
Bir bucağın altında
ölüm doğulur nə vaxtdı...
Oxusun məni
Mən də piyadayam bu yer üzündə,
Çapıram hələ də ayaqlarımı.
Hər gün gözlərimlə qapıdöymələr
Birqəpiklik edib arzularımı.
İndi də şəhərin küçələrində
İstidən cızdığı çıxan adamam.
Məni vüsal ilə sınağa çəkmə,
Həsrəti sinəmə sıxan adamam.
Dur, sənin gözlərin oxusun məni,
Mənə həsr eləyib axı nəsini?
Oxusun sükutla səfil bir eşqin,
Bir ömrün, taleyin faciəsini...
Dur, sənin gözlərin oxusun məni...
***
Mən baharda düşən tənha yarpağam,
Vaxtsız qırılmışam öz budağımdan.
Hər gün bir addım
Uçurur,
aparır küləklər məni.
Mən yollarda qalan arzu kimiyəm,
Açılmır önümdə bağlı qapılar.
Mən sənin girdəcə gözlərin kimi
Daim əsarətdəyəm.
Məni məndən sonra elə unut ki,
Xatırlamayasan unutduğunu...
Xəyanət
Addımları hələ də
gözdən qoymur xəyanət...
Vəhşi şimal küləyinin hər gəlişi güllədi...
Gizlədir çoxlarından qatil xasiyyətini,
dağıdır yuvaları qana bulaşmış əllər...
Çərpələnglər yerində uçaqlar var səmada,
unudub çılğınlığı günahsız balacalar.
Nəmli zirzəmilərə sığınıb,
vaxt gözləyir,
Kiyev küçələrində susur məsum uşaqlar.
Yaxasından yapışıb,
çəkir qanlı fəlakət,
Qorxuya sinə gərir
müdhiş qaranlıqların, dəhşətlərin içində.
İnsanıyla,
suyuyla,
ağacıyla,
quşuyla,
Lap quruca daşıyla gedir istiqlalına.
Torpağını hələ də güllələyir xəyanət...
Bilməyəcəksən
Yenə qarışıqdı bu dünya kimi,
Baş aça bilmirəm xatirələrdən.
Könlümdən yolçuluq etmək keçsə də,
Bir az çəkinirəm baxışlarından.
Bir az da yolumda durur nöqtələr...
Gözlərdən başlanır addımlar axı...
Sənə söz deməyə macalım olmur.
Vaxtın yerişində ləngiyir dilim,
Deyə də bilmirəm,
bir az mənimsən...
Əllərim saçını sevmək istəyir,
Bəlkə də, gözlərin sevən dənizdi.
Kirpiklərin sahil ağaclarıtək
Qoruyur dənizin gözəlliyini.
Bəlkə, deyəcəksən pıçıltı ilə -
nə qədər daş ürəklisən, şair...
Bilməyəcəksən,
bu, zamanın rəsmidi...
Nə vaxtdır
Nə vaxtdır durulmur sular,
Dünyanın məzarlığına gedir yollar.
Hələ də ayrılıq yağır ölmüş insanlıqdan.
Hələ də ölüm fəslidi həyatın.
Endir hikkəni,
Pozduğun
gecələrin sükutunu
dinləmək istəyir zaman.
Sən yaddan çıxacaq tarixsən səadətin,
Lənətlənəcək yaddaşsan olanların.
Bahar kimi gəlmədi bahar,
Yollar kimi yollar da.
Anaların baxışları
İtkin düşüb yollarda...
***
Talelərdən keçən yollar nə qədər.
Belə yazılmışdı ayrılıq
bu günün qaranquş şeirinə...
Uzaqlara dikilən baxışlar aldanışda,
Hələ də səngimək bilmir
müharibə odları.
Qana susayanların
şanslarıyla nifrəti
bir-birinə bənzəyir,
Sevgisiz gözlərini lənətləyir hər gün vaxt.
Dünyada bir ağrı var
Yaxın Xocalıdan,
Uzaq Xirosimadan...
İndi də ağrı yolu keçir Mariupoldan,
Qan hərisli adamlar çəkilmir ki o yoldan...
Unudan olar
Məni də oxuyan olar
Ayı buludda gizlənən
sevdaların dodağında...
Bir ömür susdum illərə,
Bir ömrü verdim yellərə,
Bahardan gül dərə-dərə
xəzan oldu əllərimdə.
Ümid bombaş qucaq kimi...
Gözlər yol çəkər, yorular.
Dünyada qəmlər qurumaz,
günün altına sərələr...
Məni də unudan olar,
Yaddaşların bucağında
xatirələr susanda...
Bu qatar da...
Bu qatar da gedir...
dönüb gələcək,
Sən gələn qatarla dönməyəcəksən.
Ağrılar kiriməz baxışlarında,
Ayrılıq qəmini içinə çəksən.
Gedir asta-asta qürbətə sarı,
Tüstüsü başında duman kimidi.
Qatar nə bilsin ki, ötüb keçdiyi
Yollar da vəfasız zaman kimidi.
Soyuq rüzgarlar da əsir gecəyə,
Üşüyür qoynunda eh, daha nələr...
Təqvimə yazılan yolayrıcında
Bir qəm nəğməsi də dünyaya gələr.
Bu qatar da gedir çox uzaqlara...
Bilsəydin...
Bilsəydin, ayrılıq necə ağrıdı,
səssizlik içində darıxır ürək.
Bilsəydin, qayıdır uzaq yolların,
açıb qollarını, qaçardın yüyrək.
Tutduğun orucun qəbul oldu da,
eşqin dərgahına yazıldı o gün.
Məni də duanla qoru, əzizim,
sevgi adasına olmuşam sürgün.
Bu gələn iftarı nədən başlayım...
bəlkə, xəyalıma açım süfrəni?
Bir az gözlərimə qadağa qoyum,
razı olarsanmı, unudum səni?
...Oruc tut, gözlərin günahı getsin,
sadiq bəndəsi ol müqəddəs adın.
Durar ucalığın ucalığında
ismət pərdəsində gizlənsə qadın...
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
