Gözəllik məhbəsmiş, gözəllər məhbus... - Fərid Hüseynin şeirləri

 

 

Yuxu həsrəti

 

Yataq dustağıydı atam çoxdandır,

səhhət böhranları kəsdi kələyin.

Yanından bir an da ayrılmadım ki,

bəlkə, az yaşımla, uşaqlığımla

axır utandıram zalım fələyi.

Səhəri açamaqdan mən dirigözlü,

ölüm əzbərimə döndü - şifahi.

yuxusuzam, yuxusuzam, İlahi.

 

Öldü atam, əl götürdü dünyadan,

əcəl gəlib öz payını apardı.

İntizarım yollara cığır saldı,

atı öldü xoş soraqlı çaparın.

Mənsə onu ha gözləyə-gözləyə

pərdə kimi sıyırmışdım sabahı.

Yuxusuzam, yuxusuzam, İlahi.

 

Mən məhbusdum dörd divar arasında

saat yatdı, əqrəbləri lilləndi.

Elə susdum, elə susdum, Xudaya,

sükutumdan bütün lallar kefləndi.

Yamsıladım göz qırpmayan Allahı.

Yuxusuzam, yuxusuzam, İlahi.

 

Çatdı axır səadətin növbəsi -

mən sükutu qovdum evdən, eşikdən.

Gah ağlayır, gah kiriyir, gah dinir,

oğlum yatmır, - səsi gəlir beşikdən.

Öləziyib daha yatmaq tamahım...

Yuxum gəlmir, yuxum gəlmir, İlahi...

 

 

Nigaranlıq dalanı

 

Həbsxana önündə övladından

xəbər gözləyən ananın dilindən

 

Elə bil min üzdən asılıb sükut.

Dərdlər lal eləyir hər cür adamı.

Sadə suallara vermirlər cavab -

başıma uçulur sözlərin damı.

 

Deyirəm "oğluma haçan görərəm?"

Növbətçi nədənsə baxmır üzümə.

İşıq sürətiylə uçan sözlərim

qanadını çırpır yanan köksümə.

 

Qapıdan keçirlər bir başqaları,

vəsiqə göstərir, verirlər sənəd.

Ümidim növbədə ən axrıncıdı

burda dörd yanıma dərdlərim sərhəd.

 

Yemək gətirən kim, məktub verən kim -

çöldəki arzular axır içəri.

Tikanlı məftilə qonan göyərçin,

mənim nəfəsimi apar içəri.

 

Deyirlər get evə, cavab biləndə

biz sizə zəng edib verərik xəbər.

Nə bilsin analar verdiyi südün

iziylə övladın ardıyca gəzir.

 

Söykəyib alnımı daş məhəccərə

gələnə-gedənə baxıram indi.

Mənim dərdlərimi aşmış bədbəxtlər

qara gündə belə bir təsəllidi.

 

Şalımın ucunu çeynəyərək mən

xısın ağlayıram içimdə yenə.

Övladıma guya yaxşı baxırlar

burda bir xəbəri qıymırlar mənə.

 

Qapı açılanda dərhal bir xəbər

küçəyə sıçrayır, təpilir çölə.

Bir tikə xəbəri öz arasında

yüz nagüman ana bölür min yerə.

 

 

Tənhalıq növbəsi...

 

Tənhalıq yazılıb sənin alnına,

Öyrəş taleyinə, bəxtə yad olma.

Bəs elə özünə, özünlə yetin.

Pıçıltıya çevril, ah-fəryad olma.

Tənhalıq yazılıb sənin alnına.

 

Keçdin adamlardan yollar misalı,

Heç kəs olammadı dayanacağın.

Min yerdən min adam od gətirsə də

Göz yaşıyla söndü yenə ocağın.

Tənhalıq yazılıb sənin alnına.

 

Gəlir, qonaq gəlir, gəlir, dost gəlir,

Evin hənirlənir doğma nəfəslə.

Sonra ulduz kimi axır adamlar,

Qalırsan boşluğun göy qübbəsiylə.

Tənhalıq yazılıb sənin alnına.

 

Bir ucdan çoxalır dost-qardaş sayı.

Ətrafda elə hey sıra sıxlaşır.

Hər şey bir adamlıq, hər yan bir yerlik.

Başına dar dünya - balacalaşır.

Tənhalıq yazılıb sənin alnına.

 

Həmişə oyaqdır xatirələrin

Keçmişə bağlısan, dünənə sirdaş.

Başından barı sən fikiri qovma.

Qoy orda var olsun yenə yar-yoldaş.

Tənhalıq yazılıb sənin alnına.

 

Səni görən gözlər azadıqca hey

Hər şeyə durmadan sönür həvəsin.

Divarlar canına hopdurubdurlar

Səni dörd bir yandan çağıran səsi.

Tənhalıq yazılıb sənin alnına.

 

Adamlar dönürlər xarabalara

Uçulur içləri, qalır adları.

Sənsə xatırlatdın xarabalıqda

Əl açıb dilənən "qaraçıları".

Tənhalıq yazılıb sənin alnına.

 

Hər kəs öz ömrünü danışmaq istər,

Gərəkdir sənə də qulaq yoldaşı.

Tənhalıq lap səni daşa döndərib.

Yonan illər isə - heykəltəraşın.

Tənhalıq yazılıb sənin alnına.

 

Gözəl xanımların

qocalması...

 

Nədənsə heç qəbul edə bilmirəm

gözəl xanımların qocalmasını.

Boynunun altında şırım qırışı

dəbli şallar ilə sarımasını.

 

Qabaran damarlar əlin üstündə

sanki qocalığın xəritəsidir.

Alaca gözlərin altında tuluq -

"Geriyə yol yoxdur" - işarəsidir.

 

Enib dik dabanın göydələnindən

yastı dabanların zirzəmisinə.

Sözlərə işvəylə zinət vurmurlar,

əda od ələmir səs zəmisinə.

 

Kənar baxışları sezmirlər daha

itir duyumları, itir hissləri.

Hamımız bir bezin qırağıyıqmış, -

daha ayırmırlar yaxşı-pisləri.

 

Boyasız dırnaqlar qalınlaşaraq

hamısı qayıdıb öz rənglərinə.

Min cür saç rəngindən qisas almaqçün

yaxşı fürsət düşüb ağın əlinə.

 

Çoxdan xəyal kimi çəkilibdirlər

bir vaxt hər görüşə gül gətirənlər.

Qocalar evində nərd oynayırlar

masaya haçansa ləçək səpənlər.

 

Hərdən cavanlığı salaraq yada,

şaqqanaq çəkirlər yenə ucadan.

Ürəkdən gəlməyən gülüş tez sönür

sanki sısqa tüstü çıxır bacadan.

 

Töküb şəkilləri qarşılarına

bəzən özlərinə çəkirlər həsəd.

İtmiş gözəlliyi kim xatırlasın?

Qocada yaddaş yox, cavan nabələd.

 

Qocalıq azadlıq verir onlara.

gözəllik məhbəsmiş, gözəllər məhbus.

Bugünkü ağ saçlı qadına baxsan

dünənini düşün! Əfsus, səd-əfsus...

 

 

Təftişnamə

 

Dərs vermək riyasın qoymuram yaxın,

çoxdandır öyüdlü nəğmə çalmıram.

Tarix təkrarların rəqsidir, - baxın.

nəticə çıxarmır, ibrət almıram.

 

Uçulur saraylar, dağılır yurdlar,

silinir ən əziz günlər yaddaşdan.

Əbədiyyət şövqü çəkdirir avar -

fanilik qərq olur ani təlaşdan.

 

Bu bilgi dünyası, xəbər əsrində

nə bir zindanban var, nə də ki, dustaq.

"Yeddi qapısı açıq" labrint qəsrində

qarışqa tükücən azadıq ancaq.

 

Dəm vurma şöhrətdən, nə ad, nə namdan

tarixin nəmindən əsrim kiflənib.

Qardaşlar qanıyla dolu bu camdan

sülhün göyərçini içib,  keflənib.

 

Nə qəbir nişanə qalacaq, nə söz,

su üstünə yazır hər şeyi qələm,

Sürət əsri - ömür yeyən bir acgöz

tələsmək ipinə bağlıdır tələm.

 

Çox haqq bir nahaqqın içində azıb

Yanlışdı deyilən, qələtdir hesab.

"Bütün cümlələri təzədən yazıb"

bütün hesabları ən başdan sayaq.

 

Ərşin düyünündən zaval sallanır,

alimlər aludə bəla vəsfinə.

Sürətə uymaqla calaq olunur

nəfs ağacımız əsrin nəfsinə.

 

Qədir gecəsitək susmaq istədim

dindirdi sükutu səs tamahkarı.

əlimi ruhuma basmaq istədim

pozuldu zikrimin nizam qatarı.

 

Gözəllik çoxdandır timsalımızda

riya dayağına bərk zəncirlənib

əfsus, surətpərəst xəyalımızda -

şeytanın üzündə şər bədirlənib.

 

 

Qardaşlıq məsnəvisi

 

Sevgiyə qucaq açaq

kəndir qollarımızla.

Kölgə salaq kinlərə

qürur ağacımızdan.

 

Xoşbəxtlik ruzisini

kim ki bölürsə yarı,

ovcunda sayrışacaq

səadət ulduzları.

 

Hər ağac boy ataraq

böyüdür Rəbb kölgəsin.

Hər yarpaqla təbiət

verir bizə nəfəsin.

 

Hər kəs öz nəfəsindən

üfləyərək  dünyaya,

nəfsindən min rəng qatır

bu ağ-qara boyaya.

 

Göylərin əlindədir Günəş -

Fələyin şamı.

Sülhün göyərçininin

qanadı - dünya damı.

 

 

Baqi bədəl

 

Açarlar verir hesabat

kilidləri kiridikcə.

Şam boynudur miskin həyat

qalınlaşır əridikcə.

 

Qaliblərsə sıralanıb

bir ağ yaylığın fonunda.

Təcrübələr xırdalanır

sınıq ayna şablonunda.

 

Quş sükutu dimdikləyir

yorğun heykəl kölgəsində.

Hamı bir dəfə səsləyir,

Azan isə sonsuz dəfə.


© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!