Nə aparacaq?
Azacıq nur çilə yoluma mənim,
Mənzilim çox yaxın, yolumsa uzaq.
Gəldim, gəlişimi dünya bilmədi,
Bəlkə gedişimdən xəbər tutacaq.
Dedim ki, dünyanın dərdi azalsın,
Demədim, pis artıb, mərdi azalsın.
Paxıllıq, yamanlıq şərdi, azalsın,
Kim bizi bildi ki, kim unudacaq?
Dərddən yük qalanıb sağım-solumda,
Çözülməz tor qurub, durub yolumda.
Bu qısa həyatda, uzun ölümdə
Kimsə nə tapdı ki, nə aparacaq?
***
Göz yaşını yığ göndər,
yuyum, qəlbim soyusun.
Bircə kərə sevgini
duyum, dərdim ovunsun.
Özün boyda ürəksən,
sandım duyarsan məni.
O cənnət bağçasından
dərim, qoyarsan məni?
Baxışın çiçək açsın,
bircə gülü bəsimdir.
Sevgiyə təşnə qəlbi
barı bircə yol dindir.
Gəzdiyin çəmənlərə
cığır olub burullam.
Dərd bulamış könüləm,
səni görcək durullam.
Budaqda tumurcuqdum,
yaşıl yuxu görürdüm.
Yarpaq ömrüm qırıldı,
Düşüb, xəzana döndüm.
Uç-uç, Fatma nənə...
Uç-uç, Fatma nənə, babamı gətir,
Davaya gedəndir dönməyib geri.
Axı nə biləydik Fatma nənəmiz
Gözü yolda qoyur, üzür bizləri.
Uç-uç, Fatma nənə, atamı gətir,
O yazıq ömründə bir gün görmədi.
Biz Fatma nənəni yenidən tapdıq,
Fəqət, atamızı heç kim görmədi.
Uç-uç, Fatma nənə, anamı gətir,
Gör neçə illərdir həsrət qalmışıq
Ana nəfəsinə pərvanə olub,
Ayrılıq dərdində şam tək yanmışıq.
Uç-uç, Fatma nənə, dostumu gətir,
Onu da yurd dərdi alıb apardı.
Səhər yelləriylə bir soraq yetir
Dağlar bizsiz qalıb, tufan qopardı?
Uç-uç, Fatma nənə, uç, Fatma nənə...
Bir ovuc torpağın
sərhədində
Dayanıb bir ovuc torpağın
Bir ömürlük sərhədində
səni gözləyəsiyəm
Dodaqlarımada kilidlənmiş sükutun,
Bir də üç aylıq həsrətin
partlayışını görəsiyəm.
Nisgilimi ürəyimdə boğa-boğa
İçimə axan göz yaşlarımı
bəbəklərimə sıxa-sıxa
Həsrətindən qovrulmuş torpağa
köksümü dayayasıyam
"Bir ovuc torpağın" ayrılığına inanmayanda,
Uzalı qalmış qollarını
Həsrət-həsrət puçurlamış
baxışlarını arayasıyam.
Ayrılığın bir addımlıq ömrünü qıra bilmədim
Həsrətini bir ömürlük daşıyasıyam.
Bir cüt uzalı qolun bükümünü açmağa
Qatar-qatar yüyürəsiyəm.
Həyat-ölüm sərhədinə qədər
Dizin-dizin sürünəsiyəm.
Yüyürə-yüyürə gəldiyim yollar
Qışqıra-qışqıra dediyim sözlər,
Bir də gözlərini qapamağa
barmaq-barmaq uzanmış əllərim
bir ovuc torpağın
bir ömürlük sərhədində ilişib qaldı.
Adam öz boyundan
uca olanda
Yüz dərdin içində qəlbi gül açar
Adam öz boyundan uca olanda.
Yerdə qərar tutmaz, uçar, hey uçar
Adam öz boyundan uca olanda.
Sözün düzün deyər çəkilsə dara,
Əhdinə sadiqdir, düzdür ilqara,
Sevgisin, rəğbətin deməz aşkara,
Adam öz boyundan uca olanda.
Hər baxan görənməz, eşidən duymaz,
Göydə şimşək olar, buluda sığmaz.
Zirvədə buz olar, çalaya axmaz
Adam öz boyundan uca olanda.
Çox olmaz bədxahı, dostu bilnməz,
Başından tufanı, çəni əksilməz,
Dağ alsın çiyninə, qəddi əyilməz
Adam öz boyundan uca olanda.
Haqq deyər, haqq umar, kükrəyər-daşar,
Alnı açıq olar, üzü ağ yaşar.
Ən adi hiylədən aldanar, çaşar
Adam öz boyundan uca olanda.
Taledir, başından yüz duman keçər,
Nadir bir çiçəkdir, qayada bitər.
Bir ömür yaşayar, min qəlbə köçər
Adam öz boyundan uca olanda.
Ruh olub uçuram
göyün üzünə
Bu haqsız dünyadan inciyib, küsüb,
Yol aldım göylərin dərinliyinə.
Əlimi biryolluq yerlərdən üzüb,
Gedirəm qovuşum öz mənzilimə.
Qərib bir məzarda başdaşı kimi,
Qurudum kiprikdə göz yaşı kimi.
Azdım yer üzündə bir naşı kimi,
Ruh olub uçuram göyün üzünə.
Hər yetən məclisdə söz ala bilməz,
Söz sözü çəkməsə, söz ola bilməz,
Söz haqdan gəlibsə, sozala bilməz,
Sərraf ol, qaldırsın dağ zirvəsinə.
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
