Marina SVETAYEVA
(1892-1941)
Köç yeri
Duman və sis qalxan türkün
köç yerindən başladı dünyada həyat:
bunu sərsəri, sərgərdan
gecələrin üzünə ağaclar deyir,
bunu səfilanə gəzənə qızıl-qırmızı
şərabla salxımlar deyir,
bunu yurddan-yurda qoşur ulduzlar belə
bu gur axan çayların geridə qalan səsidi!
Və mənim tək bir istəyim
yatıb qalmaq sənin köksündə...
14 yanvar 1917
Hüznlü anlar
İsti soba yanında
gecələr keçirirəm,
yelləyirəm elə hey
körpəciyəz oğlumu.
Nil çayında zənbildə
axmaq daha yaxşıdı!
Atan yaddan çıxarıb
bu öz gözəl oğlunu.
Gecə ötdü... və başqa gecə
gəldi onun növbəsinə.
Şah yuxu alsın deyə,
Bir incəbel ayaqda.
Anası pıçıldayır,
səhrada İsmayıla:
- "Atan səni unutdu,
sevimli oğlum mənim!".
Ey zavallı şahzadəm,
sən də böyüyəcəksən.
Bir vaxt anlayacaqsan
əbədi deyil heç nə!
Hüznlü bir saatda,
isti soba yanında
və ayrısı deyəcək:
- "Atan səni unutdu,
Sevimli oğlum mənim!".
2 fevral 1917
Avqust
Avqust - çiçəkləri bir özgə,
Avqust - ulduzları bir ayrı,
Avqust - qızılı salxımlar ayı,
üzüm tənəkləri və quşarmudu ağacları
qırmızı-qonur - avqust!
Dolğun, bəyənilən dadı,
şahənşah almalar ayı
uşaq kimisən, rəqs edirsən, avqust.
Ürəyimə ovcumun içi kimi naxış çəkirsən
imperator adınla, şöhrətinlə,
Avqust! - Tək qəlb, tək ürək!
Gecikmiş busələr ayı,
ura qızılgüllər və öləziyən ildırımlar!
Ulduzların yağışı -
Avqust! - ulduzların paradı keçən ay!
07 fevral 1917
Qaraçı toyu
Nalların altından -
çamır sıçrayır!
Baş şalı üzlərdə - bir sipər kimi.
Ərgənləri şəhərdə
daha elçi düşən yox!
Heç olmasa sən apar
Uzun yallı at bizi!
Bizə izin vermədilər
bu atalar, bu analar -
zəmi, bıçənək yeri -
soyuq və şehli yataq!
Şərabsız və çörəksiz
tox görünər keflilər -
alatoranda bunu
qaraçı toyu deyər!
Qədəhlərin
dolusu var, boşu var
gitaranın harayı,
Aylı gecə və çamır
sağa, sola yıxılan
və qaməti əyilən
bir knyazdı qaraçı,
qaraçıdı - o knyaz.
Cənab, özünü qoru -
Səni də yandırarlar!
bu qaraçı toyunda
İçib sərxoş olanlar.
Ordakı o komada
kürk və bir də baş şalı
zəng səsi və xışıltı
pıçıldayan dodaqlar.
Mahmızların zil səsi,
sikkədən boyunbağı
və kiminsə əlindən
bir gözəlin əynindən
ipək köynək sürüşür.
Kimi də bu gecədə
öküz kimi böyürür.
Sübhə yaxın yatışan
bu, qaraçı toyudu...
25 iyun 1917
İki qanadın sənin və
həvari Yəhya
Mən səni geri alaram bütün Yer üzündən,
və lacivərd göy üzündən,
geri alaram səni,
çünki orman mənim
beşiyim və məzarım orman,
çünki bu torpaqda varam, yalnız bir ayaqda,
çünki haqqında nəğmə oxuyuram -
istəsə də özgə heç kim bacarmaz...
Bütün zamanlardan, siyah gecələrdən
geri alaram səni
qızıl şanlılardan,
qılıncla döyüşə girənlərdən,
açarları tullayıb bir yana
qovaram artırmalardakı köpəkləri,
çünki qış gecələrində belə
köpəklərdən daha sədaqətliyəm...
Səni geri alaram
bütün yadlardan, ondan və birindən
sən olmayacaqsan kiməsə adaxlı,
mən - kiməsə qadın!
və son bəhsdə alaram səni - sus! -
həvari Yəhya onun yanında
gecələr keşikdə sərvaxt duran kimi...
Hələlik səninçün dua etmirəm
Tale, qismət köksümdə və bərabərimdə,
oh, lənətlənmişlər! - özündə qalırsan sən
fəzaya kilidlənib iki qanadın sənin, -
çünki dünya beşiyin sənin və
məzarın da bu dünya!
15 avqust 1916
Şöhrət taxtındakı kimi əyləşən biri
Yaşayır, ölməyib heç də iblis içimdədir!
vücudumda - həbsdəki kimidir,
həbsdəki kimidir - özündə...
Dünya - dörd divar,
çıxış yerində - balta.
("dünya - bir səhnə", -
kəkələyir oyunçu.)
və kələk gəlmir topal, axsaq təlxək.
Vücudumda -
şöhrət taxtındakı kimi əyləşən biri,
vücudumda - bürüncəkdə, sanki ehramda...
Uzun və çox illər yaşa, üstündə əs!
(təkcə şairlər sümüyünə qədər -
yalanın içindəki kimi!)
yox, kef çəkmək bizlik deyil
nəğməkar qardaşlar vücudunda
pambıq sırıqlıda, bənzərsiz xalatda...
Vərəmləyərik yayın istisində
biz də yaxşılığa dəyərik.
Vücudda bordağa bağlanmış kimiyik,
içimizdə qazanın dibindəyik...
Faniləri yığmarıq, aşiq deyilik,
bu, bir heykəl yapmaq kimidir.
Vücudda - hər kəsə bəlli kimi,
vücudda - sərdabdakı kimiyik,
vücudda - çarəsiz kimiyik,
sürgündə saralıb-solan kimiyik...
Ah, dəmir rübənd!..
Vücudda - gizlindəki kimiyik,
ingilis arağında qaracöhrə yazı və naxışıq...
5 yanvar 1925
Allahdan daha çox sevdim mələklərini
Qayğılardan
qaməti əyildi Allahın və sakitləşdi.
Bax, odur gülümsədi
və bax, gör mələkləri...
Onları bəmbəyaz,
şəfəq saçan kimi yaratdı,
böyük qanadları var, qanadsızı da olur...
Və o üzdən daha çox ağlayıram,
ona görə, Allahdan daha çox sevdim
onun əziz mələklərini...
15 avqust 1916
Çevirəni: Şükür ŞƏNOL
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!