ÇOBANIN ARVADI
Gecəni yatmadı çobanın arvadı.
Termosda itburnu çayı dəmlədi,
Yumşaq fətirləri selofana qoydu,
Ərinin çəkməsini, yapıncısını qurutdu,
Tüyündü irəli-geri səhərə kimi -
Əcəba nə yadından çıxdı, nəyi unutdu...
Dan üzü açılar-açılmaz
Ərini uğurladı çobanın arvadı.
Çantasını, çomağını gətirdi,
Yapıncısını kürəyinə sərdi.
"Havalar yağmurludur,
Göy guruldayanda, şimşək çaxanda,
Telefonunu söndür,
Tanrı səni ildırımdan qorusun" - dedi...
TİFLİSDƏ YAY YAĞMURU
Nə gözəl yağırdı bu gün, ilahi,
Nə gözəl çimirdi bu şəhər bu gün.
Göydə buludların bitirdi ahı,
Yerdə qəhr olurdu qəm-qəhər bu gün.
Tiflisin mən bilən küçəsi ilə
Özüm özüm ilə danışa-gülə,
Adamdan, heyvandan, quşdan aralı,
Bir azca bəxtiyar, bir az yaralı,
Yağmuru canıma sarıb gedirdim,
Sahibsiz dəlitək varıb gedirdim...
Gedirdim... getdiyim yollar dar idi,
Qulaqlar tıxalı, gözlər kor idi.
Vəzirə, vəkilə ağız açmağım
Yaman çətin idi, yaman zor idi.
...Ölmüş o sonuncu ümidə baxdım,
İlahi, nəbzində atış var idi...
...Gedirdim gözləri boşala-dola,
Nə sağa baxırdım, nə də ki sola.
Tanrı su səpirdi yanan ümidə,
Əriyən asfalta, alışan yola...
HƏSRƏT
Özün seçdin,
Özün gəldin,
Özün sevdin,
Özünü sevdirdin-
Özün getdin...
Səni sevdim,
Səni qüsursuz sevdim.
Səni mükəmməl sevdim,
Səni çox sevdim,
Səni ən çox sevdim...
Səni incitmirəm,
Səni qınamıram.
Səni yanamıram,
Səni acıtmıram,
Səni uçurtmuram...
Özün seçdin,
Özün sevdin,
Özün getdin,
Özün dönəcəksən
Sən, sən sən sən...
...SƏNƏ NƏ, ADAM...
Otur bax beləcə - əlin üzündə...
Otur - öz-özünə tamaşa elə.
Bu dünya başlayıb tamaşa ilə,
Bu dünya bitəcək tamaşa ilə.
Nədən üzülürsən? Sənə nə, adam? -
Kim kimi aldadır, kim kimi satır;
Kim kimə qoz verir, kim kimə badam,
Harda kim oyanır, harda kim yatır...
Dünyadır - nuru az, qaranlığı çox,
Ayı da, Günü də adamı sevmir.
Adammı? - Adam çox, adamlıqsa yox,
O damda böyüyən o damı sevmir.
Üzül!.. Üzülməyin qorxusu azdı,
Cana ziyandısa, qidadı ruha.
Nə olsun, bir zalım kefini pozdu,
Pozulan kefini göndər Allaha.
Yuyar gözlərindən yağan yağışlar
Qara ahları da, ağ ahları da.
Sən yalvar Tanrıya - bəlkə bağışlar
O sənə edilən günahları da.
...Gördünmü şeirmiş bu çəkdiyin ah,
Ahı çəkdirənə təşəkkür eylə.
Səni sevgi ilə böyüdüb Allah,
Otur Allahına min şükür eylə...
ŞÜKRANLIQ
Şükür sənə, şükür, Tanrım,
Yenə səhər gül qoxudu,
Yenə yolların dirildi,
Yenə quşların oxudu.
Yenə bir yazıq gecəni
Ümidli səhər elədin.
Şükür, Tanrım, ölü yurdu
Ayıldıb şəhər elədin.
Dan üzündə Günəş doğdu,
Ləçəklər yarpağa döndü.
Arılar gül-çiçəyinə,
Kəndlilər torpağa döndü.
Şükür sənə, şükür, Tanrım,
Ölünü diri elədin.
Məni şairdən çevirib
Hər kəsdən biri elədin...
RUHUM SIZLAR KİÇİK ÇÖLDƏ
Nurafizə
Nə vaxt sevgilər tən olar,
Nə vaxt dost dosta düz gələr -
Eynimə olmaz, göylərdən
Daş ələnər, ya buz gələr.
Yol alsam həsrət dağına,
Qırov düşər budağıma,
Gözlərimin qabağına
Bir cüt ağlayan göz gələr.
Ruhum sızlar Kiçik Çöldə,
Ətrim əriyər bir güldə,
Son ümidim ölhaöldə,
Əllərimə üç tuz gələr.
Lala dönsəm bu dünyada,
Dil qapatsam dosta, yada,
Ya dağdan can dostum, ya da
Bakıdan Nurafiz gələr.
...YAVRU QURDUM...
Duydunmu bu məsəli, yavru qurdum? -
Rüzgarlar nə qədər ağır olsa belə,
Qağayılar öz dənizlərini tərk etməzmiş.
Qartallar öz zirvələrini,
Qurdlar öz meşələrini,
Sərçələr öz həyətlərini
Cənnət misal yaylaqlara dəyişməzmiş...
Kişilər də belədir, yavru qurdum -
Aclığa da, səfalətə də,
Nankorluğa da, xəyanətə də,
Kinə də, nifrətə də,
İçinə qan sızan zəhmətə də
Əqidəsinə və sevgisinə bürünüb dözər...
Qağayıların,
Qartalların,
Qurdların,
Sərçələrın,
Kişilərin bircə adı olur, yavru qurdum!..
MƏNİ BİRCƏ GÜN SEVİN
Giley-güzar ha etmirəm,
Hər şey öz qismətimdi.
Nifrət etməyim də zülm,
Sevməyim də çətindi.
Ruhunda kin gəzdirəndən
Yüz mil uzaq gəzərəm.
Ya qurd kimi ulayaram,
Ya yalquzaq gəzərəm.
Pornax sevən adamların
Yeri olmaz yanımda.
Ağrı duymayan kəslərin
Ruhu gəzməz canımda.
Sevdiyimi bürcüm kimi,
Qalam kimi sevərəm;
Atam-anam, qardaş-bacım,
Balam kimi sevərəm.
...Nə olsun, imarətim yox,
Bir az kiçikdi evim -
Siz məni bircə gün sevin,
Sizi ömürlük sevim...
BƏLKƏ DƏ BİLMİRDİ...
Amma o bilmirdi...
Bəlkə də bilmək istəmirdi
Dünyanın ən iri şeytanına,
İblisin ən xain sərkərdəsinə
Ürcah olduğunu.
Bilmirəm bilirdi-bilmirdi -
Sonda çörəksiz-duzsuz qalacağını,
Aysız-ulduzsuz qalacağını,
Ən qorxulusu -
Sevgisiz-sığalsız qalacağını,
Qızsız-oğulsuz qalacağını,
Hamı tərəfindən atılacağını
Bəlkə bilirdi,
Bəlkə də bilmirdi...
XOCALI
Sənin birmi, beşmi, onmu dərdin var...
Bunca könül vermə dərdə, can-ciyər.
Suxumda ölərsən, Şuşa qan damar,
Şuşada ölərsən, Suxum inciyər.
Ağlaya-ağlaya hayana çıxaq? -
Düşməndən intiqam, ya bac alınır.
...Ay adam, sinənə, gəl, orden taxaq,
Gözəl ağlayırsan sən Xocalını!..
Mən də Xocalıya çox şeir yazdım,
Çox adam topladım... xeyli ağladıq.
Şuşadan, Suxumdan uzaq səhraya
Hər il düz qırx sutka matəm saxladıq.
...Bizi ağlatmasın dərd gülə-gülə,
Dərdimiz dağlara, düzlərə dəysin.
Səngərdə əsgərə tuşlanan güllə
Yalandan ağlayan gözlərə dəysin!
Kilsəni İsadan ayıranlara,
Məzlum görkəm alan üzlərə dəysin!..
CAN DOSTUM, İSTANBULUM...
İki qitə İxtiyarı -
Qan dostum, İstanbulum,
Sevgili canım!
Səndən xəbər gözləyirəm,
Müjdəli bir xəbər ver.
Ürəyimi qorumağa sipər ver!
Qız qülləsi - Qız bürcü
Həyalı ulduz bürcü
İşıq saçır, de!
Yorulmuş qol-budaqlar,
Üşümüş tumurcuqlar
Çiçək açır, de!..
O canı hədələyən,
O qanı zəhərləyən
Zəhər uçur, de.
Övliyaların şəhəri,
Min bir gecənin səhəri -
Can dostum, İstanbulum...
CANIMIN İÇİ
İlk görüş... soyuq oda,
İşləmirdi qaz peçi.
Dedim, gəl mənə sığın,
İsin, canımın içi.
Yaxşı ki, işləmirdi
O danqalaq qaz peçi -
Sən mənə "can", mən sənə
Dedim "canımın içi".
Yüz şeirimdə sordular:
- O bəxtəvər kim, nəçi?
Dedim, mən ona canam,
O da canımın içi.
...Elə soyuyub, gülüm,
Qanım, qanımın içi -
Sənin canın ağrıyır,
Mənim canımın içi...
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
