Mehmetciyim
Türk və Azərbaycan əsgərlərinin
müqəddəs amalına
Mehmetciyim,
Can qardaşım…
Ana duaları
Başının üstündə
Yerin, göyün yiyəsi.
Buludlar qorxu çəkməz
Torpaq dopdolu sünbüllə
qılıncdan iti.
Tüstülərin, ocaqların
öz eli, öz obası…
Mehmetciyim,
Sən Vətəni sevgili səngər bildikcə…
Çiçəklər
Səs-səsə verib uğunar.
Baxışlarına təbəssümlə
Göy qurşağı toxunar.
Necəsən, anam, necəsən? -
Deyən dodaqların cavabı kimi.
Mehmetciyim,
Qanlı köynəyin
Göz yaşları qurutduqca
Çərpələng uçurar uşaqlar.
Axı, mavi örpəkli sükutda
Bəxtəvər yaşamalıdı insan,
Yaşamalıdı Bahar!
Neyləyim,
Güllələr açılır hələ də
Təbəssümə,
Gəlinciyə.
Sevincinsə fürsəti dar,
ölüm fürsəti genişdən-geniş
körpəyə - Zəhraya.
Dərdimi
aparım haraya?
Könlüm qanlı
Vətən sarıdan,
Amma yumruqlar
Düyünləndikcə
Əbədi vətənləşir bayraqlar.
Qəlbimi dolduran savaş kimi.
Sülh qoşunlu xilaskar -
Mehmetciyim,
Mehmetciyim!
Kimsə…
Həvəsim-nəfəsim dağ ətəyində
Bəndə od bəndəsi - yurda çıraqdı.
Taleyin ayrılıq sərhədlərində
Gəlişli-gedişli yollar sınaqdı.
Sönmüş ocaqların ahı kiriməz
Çınqısı şenliyə dönənə kimi.
Gözünə ağ daman o qara damlar
Ümid yeri idi dünənə kimi.
Xatirə ovutmaz, adama hərdən
Ögeylik göstərər, çaşar bu gün də.
Sinəmin dağı da bir köç yeridi,
Göz yaşı yaylıqla aşar bu gündən.
Kim bilmir zülmətdə işıq qapanır,
Çək-çevir etdikcə elə borc çıxır.
Hanı Məlikməmməd ümidi - yollar?
Hara dartınırsan, qara qoç çıxır.
Hər dərdin əlacı loğman sözü döy,
Adam var çarəsi bir yaz şivində.
Quru təsəlli də dada yetəndi,
Özünü itirib tapsan evində.
Dəmyə bitməyin də sevinci özgə,
Hər yetən kökündən güc tapmır axı.
Tanrı da günahı üzə vurmur ki,
Kimsə dirildəcək…
Sönən ocaqları, quruyan arxı.
Ana ətəyi
"Ana, elə yerə gedək orda göy olmasın."
Müharibəni lənətləyən bir uşağın dilindən
Qəzetlərdən
Kirpiyə yığılan od,
Kirpikdən yıxılan od…
Qopar qəflətdən, qopar,
Oyanar yuxusundan,
O yanar yuxusunda.
Dağ görməz, təpə görməz
Yanar, sular da, yanar.
Sahili ləpə görməz.
Sovrulub… Yermi göyə?
Göydən imdad diləməz.
İmdad ana ətəyi
Tanrı ətəyi kimi.
Sığınıb o ətəyə
Uşaq: - Gəl qaçaq deyər,
Yolumuz uzaq deyər.
Göylərdən ölüm yağır,
Göylər də olub yağı…
Quşlar qanadsız qalıb,
Yer, göy də adsız qalıb.
Yanar ana ətəyi
Körpəsinin ahından
Dinib dincəlməz uşaq.
Səma istəyər uşaq,
Sükut istəyər uşaq.
Ulduz-ulduz yuxulu
Yuxu istəyər uşaq.
Bir ana ətəyindən,
Bir ana ətəyindən…
Sabaha salam dedim
Sən küsdürən, aldadan
Məndə nə var ki, qadam?
Aldansam da aldadan,
Görüb gündoğan adam
Sabaha salam dedim.
Qəlbim pöhrə budama,
Qılınc çəkmə…
Bütövlüyə, bu tama
Sığındığım bu dama,
Şükür, bismillah deyib -
Sabaha salam dedim.
Şikaram qurd ovuna,
Odammı yurd ovuna?
Şumu işıq saçaqlı
Könlümün söz-sovuna
Sabaha salam dedim.
Qapı var… Bağlı gördüm
Düyünlü bağı gördüm.
Əllərimlə bar tutan
Yenə o bağı gördüm,
Sabaha salam dedim.
Kimdi o ötüb keçən,
Dərdimi örtüb keçən?
Şeytan oyaq olsa da,
Alnımdan öpüb keçən
Sabaha salam dedim.
Yaşadım…
Güldən tikan qopardım
Ağam, paşam söylədi.
Daş üstə daşı qoydum,
Yurda başam, söylədi.
Könül baxış ovladı,
Sevdalım, qadam - dedim.
Kölgəni barışdırıb,
Əl tutdum, adam - dedim.
Sınığam, sınıqları
Qəlbin oduna çəkdim.
Bütün ucalıqları
Vətən, adına çəkdim.
Əyildim, qara torpaq
Üzün ağ olsun, - dedi,
Bir pöhrə tumarladım,
Qəlbin bağ olsun - dedi.
Gecəni oyaq, oyaq…
Sabaha söz bağladım.
Ürəyimin ağrısı
Söz Laçınım, Bağdadım.
Yetənə yetmədim ha,
Daş dəydi… daş atmadım.
Baş-ayaq oyununda
Yaşadım, baş qatmadım.
Söz elə başa keçir
Canımda can şum-arat,
Bir çevirib yüz ağart.
Axırı ki, üz ağart,
Üz elə başa keçir.
Dənələ dən içindən,
Dərdimi dər içindən.
Qəmləri qəm içindən
Tez elə başa keçir.
Düyün aç o düyündən,
Bəlkə elə düyün mən?
İplik tutub göyündən,
Çözələ, başa keçir.
Binə tut köhnə yükdən,
Öz əlindən - güllükdən.
Köhnəni köhnəlikdən
Təzələ, başa keçir.
Bay olmaz qurdu tutan,
Yıxılmaz yurdu tutan.
Öləziməz ki tufan,
Köz elə başa keçir.
Yazdığım varaqdadı,
Bəxt-tale soraqdadı.
Ömür çox ayaqdadı,
Söz elə başa keçir.
Yuxuda da yuxumun
Belə oyaq, belə məsum
Kimsəm yox sənin kimi.
Saçımı dən-dən hörən
Bir qəm yox, qəmim kimi.
Gözün elə gözümdə
Azmış yolları tapır.
Xəbərli, ya xəbərsiz
Rahat bir küncə atır.
Canı cənnətdən qovar
Oxuduğun hər avaz.
Amma halımı görsə,
Qəm də utanar bir az.
Bu dərdləri, dərdimi
Unudasan bəlkə sən.
Yuxuda da yuxumun
Əzabını çəkirsən.
Bir ev işığı
Bir körpə səsinə buludu boylu,
Xəyalı binəli, xəyalı toylu.
Ata ocağıdı, o ata soylu
Qaməti, buxunu şaxdı o evin.
Könül ucaltdığı sirli saraydı,
Başının üstündə əqrəbi aydı.
Zaman dərə boyu kiriməz çaydı,
Tanrı saatıdı vaxtı o evin.
Adımın üstündə bu da yurd adı,
Ovcumda tutduğum babamın odu.
Ocağı çatılıb - ünvanı, odu,
İstisi, haniri, taxtı o evin.
Fikrindən keçəni hardan bilim ki?
Hələ bir körpədi ahıl deyil ki?
Bir yurd işığına dönübsə kim ki,
Demək gətiribdi bəxti o evin.
Ağlıma nə gəldi ki...
Yenə bir quş səsində
Kimsə ağlayır deyən.
Duman da elə duman,
Yolu bağlayıb deyən.
Payız xəzəl süpürür,
Qaş-qabağı oyunda.
Əli qalxmaz həsrətin
Kim oynayar toyunda?
Bəxtin də bəd üzündən
Açılmır sirr qapısı…
Tərs kimi dərdlərində
Növbəsizdi hamısı.
Kölgə… kimin kölgəsi?
Tanıdım bəyəm onu?
Ağlıma nə gəldi ki,
Könlümə deyəm onu.
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
