Balıqlar Adil Mirseyidin, akvarium Matisin... - Səlim BABULLAOĞLU

Səlim BABULLAOĞLU

Balıqlar Adil Mirseyidin, akvarium Matisin...

Nazimi, rəssam və şair Nazim Şahı çoxdan tanıyıram. İkimizin də ustad bildiyimiz Adil Mirseyid tanış eləmişdi bizi. Bir ara tez-tez görüşürdük. Sonrası bəllidir, "hayat iştə". Nazim mənim sevdiyim rəssamdır. Xoşladığım şairdir. Miqyasından və titulundan asılı olmayaraq başqa heç kimdə deyil, məhz Nazimin rəsmlərində elə bir şey görmüşəm və hiss eləmişəm ki, başqa heç kimdə, heç yerdə onu sezməmişəm. Həmin "elə bir şeyin" adını qoymaqda indi çətinlik çəkirəm, bəlkə sənətşünaslar bilirlər, amma mən özünəməxsusluq da deyib keçmək istəmirəm. Ekspressionizm barədə danışanda ümumi şəkildə deyirlər ki, o, reallıqdan daha çox, həmin reallığın rəssamda yaratdığı emosiyanı göstərməyə çalışır - şişirtmə və ya kiçiltmə vasitəsi ilə, deyək ki, Munkun "Fəryad"ında olduğu kimi. Amma bütün rəssamlar o emosiyanı ağıl ilə nəzarətdə saxlayaraq ifadə edə bilirlərmi? Məncə, Nazimi fərqləndirən məhz bu keyfiyyətdir. Daha doğrusu, sanki bu keyfiyyətin onda etalon kimi mövcud olması. Rəssamlar, sənətşünaslar onu "detalist" hesab edirlər. Nazim etiraz eləmir. Məncə, Nazim, ümumiyyətlə, "heç nəyə" etiraz eləmir. Məsələn, onunla nə canlı ünsiyyətdə, nə telefon söhbətində bir dəfə də olsun şikayət elədiyini eşitmədim, görmədim. Həmişə taleyinin köynəyini əyninə düz gəldiyini gördüm.

Şeirləri də elədir. Özü kimi "özünə bəs edən" - Dəqiq. Zövqlü. Yüklü. Nazimin çapa hazırlanan kitabının bəzi səhifələridir bu şeirlər.

 

Səlim Babullaoğlu

 

Nazim Şah

 

 

***

Dəniz coşub.

Dalğalar vəhşitək öpür sahili.

Tənhalıqdan şikayətçidir Ay...

 

***

Nağıl ağacını kəsdilər.

Yuxular ərşə çəkildi.

Körpələr almasız qaldı...

 

***

Ağırdır dost itirmək,

ağırdır.

Hələ telefondan adını silmək var,

ağırdır.

Ağırdır dosta ağı demək,

ağırdır,

ağırdır...

 

***

Nə gələni var, nə gedəni.

Darıxır, sıxılır qəbiristanlığı belə olmayan

günəşə həsrət yarımada.

 

***

İtər gözlərdən aldanmış adamlar,

itər xatirələrdən,

itər təngnəfəs gecələrdən.

İtərlər sən itdiyin kimi.

Hardasan?

 

***

Görüşə çıxmışam yağışla.

Günəşi taxıb yaxama.

 

***

Kəndə yetişmədi,

xışa ilişdi külək.

Yoruldu, büdrədi, durdu.

 

***

Şəhərin nəbzi

xəstə qəlbimlə eyni atır.

Soyuqlamış şəhər

Qar altında yatır.

Üşüyür, titrəyir

unudulmuş şair məzarı.

 

***

Evin dörd yanı duman içində.

Köhnə hasarın dibində

üşüyür böyürtkən kolu.

Gecikir südsatan qarı,

xatirələrin o dağlar qızı...

Gözü yol çəkir

gözləri dolan qocanın...

 

***

Hər çiçəyin ləçəyində

külək vurub açar

paslı ömür qapısını.

Sonra qaçar

başına döndüyüm

dünyanın dalınca...

 

***

Bayramın ilk günü

yenə yuxuda didildi

ələndi xatirələrim.

Qəm-qüssəylə açıldı səhərim...

Könlümün fəzasına

yenə od çaxacaq,

pəncərəmin önündən keçən

atəşfəşan gülüşün...

 

***

Utanıram

ayağımın tozundan.

Xəzəli yuxudan edir.

 

***

Yaxşı ki, pəncərəm açıqdı

şövqlə dinlədim küləyin nəğməsini.

Balıqlar da qulaq verdilər səsə.

Balıqlar Adil Mirseyidin

Akvarium Matisin...


© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!