Bu bir nağıl olsa da, həqiqətdir...
Biri vardı, biri yoxdu. Azərbaycan adlı bir ölkədə Mubariz adında qoçaq bir oğlan vardı. O, vətənini çox sevirdi. Ona görə də hərbi xidmətə böyük həvəslə yollandı. Mübariz elə cəsur, elə şücaətli idi ki, hərbi xidmətini çavuş kimi başa vurdu. Aradan bir az keçdi... Mübariz dözmədi, yenə də hərbi hissəyə üz tutdu. Bu dəfə o, daha inadkarlıqla hərbi sirlərə yiyələnərək gizir rütbəsini qazandı. Gizir olmaq Mübarizin arzusu idi...
Amma onun ən böyük arzusu azərbaycanlıların doğma ata-baba yurdu olan Qarabağın ermənilərdən azad olunması idi. Qarabağın 20 faizindən çox hissəsi böyük dövlətlərin himayəsi ilə Ermənistan ordusu tərəfindən işğal olunmuşdu... Dünyada tayı-bənzəri olmayan dağ başında başı buludlara dəyən Şuşa şəhəri, gözəllik abidəsi Laçın, hər daşı-qayası bir möcüzə olan Kəlbəcər, yaraşıqlı Ağdam, Zəngilan, Cəbrayıl və başqa obalarımız düşmən əsarətində idi. Ermənistan silahlı qüvvələri tərəfindən Rusiyanın 366-cı motoatıcı alayının iştirakı ilə 1992-ci il fevralın 25-dən 26-na keçən gecə Xocalıda misli görünməmiş amansızlıqla həyata keçirilən soyqırım aktı Mübarizə rahatlıq vermirdi. Xocalıda uşaqların necə vəhşicəsinə öldürülməsi illərdi onun qəlbindəki qəzəbi böyüdür, düşməndən intiqam alacağına söz verirdi...
Gizir Mübariz İbrahimov bax belə bir arzu ilə Qarabağa getməyə tələsirdi. Amma əvvəlcə o, Biləsuvar rayonunda yaşayan ata-anasının xeyir-duasını almaq istəyirdi. Çünki Mübariz də valideynləri kimi imanlı biri idi. "Vətəni sevmək imandandır" deyiminin təsdiqini o, elə öz ailəsində anlamışdı...
Atası Ağakərim kişi bilirdi ki, Mübariz haqq yolunun yolçusudu və onu heç nə yolundan saxlaya bilməz. Odur ki, oğluna xeyir-dua verdi. Beləcə Mübariz Qarabağa yola düşdü. O, Tərtər rayonunda düşmənlə sərhəddə bir komandir kimi Vətənin müdafiəsində dayandı... Əsgərlər ondan bilik, bacarıqla yanaşı, həm də igidlik, əsl Vətən sevgisinin nə demək olduğunu öyrəndilər...
Bir gün, Mübariz düşmənlə arada olan sərhədi təkbaşına keçərək cəngavər kimi onun üstünə atıldı. O, buna çoxdan hazır idi, lap çoxdan... Düşmən isə belə bir qəhrəmanın gözlənilməz həmləsinə heç hazır deyildi... Mübariz oda-alova dönmüşdü sanki....İrəlilədikcə düşmən əsgərləri bir-birinə dəydi, qorxudan tir-tir əsməyə başladılar. Mübariz isə getdikcə onların başına od yağdırır, onlarla düşməni məhv edirdi... Erməni əsgəri sanki üstünə bir ordu gəlirmiş kimi çıxılmaz bir vəziyyətə düşmüşdü... Xocalıda o günahsız körpələrin qanı yerdə qalardımı heç? Bax bu da Şuşanın, Laçının, Kəlbəcərin.... qisası....
Mübariz yaxşı bilirdi ki, bu yolun sonu ölümdür. Amma ŞƏHİD olmaq kimi şərəfli bir ölüm... Saatlarla düşmənlə təkbaşına savaşan gizir Mübariz İbrahimov sonda qəhrəmanlıqla şəhid oldu. Onun ölümündən sonra belə düşmən əsgərinin qorxusu hələ canından çıxmamışdı. Yoxsa şəhid olmuş bir igidin əllərini kim bağlayardı ki?...
Çox keçmədi ki, ölkəmizin başçısı cənab İlham Əliyev Mübariz İbrahimova Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı adının verilməsi ilə bağlı sərəncam imzaladı. Beləliklə, Mübariz bir xalq qəhrəmanına çevrildi... Məktəb, küçə, gəmi, silah belə onun adını daşıdı. Haqqında dastanlar yazıldı, filmlər çəkildi... Bütün türk dünyasının qəhrəmanı olan Mübariz qardaş Türkiyədə də çox hormətlə yaddaşlara yazıldı... Dünyanın bir çox ölkələrində Mübariz adlı Azərbaycan qəhrəmanının şərəfinə xatirə lövhələri vuruldu, üçrəngli bayrağımız dalğalandı...
Uşaqlar, indi bildinizmi kimdir Mübariz İbrahmov?..
Bilirsinizmi
Kimdi qəhrəman?
Savaşda verməz
Düşmənə aman!
Özünü atar
Odun içinə.
Qırar düşməni
Tək öz gücünə...
Tariximizdə
O, şanlı bir iz!
Adı Mübariz,
Özü Mübariz!
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
