Gəldim sənə, könlümdə tərk etmək istədiyim kədərlərimlə,
Hər ağrısı əziz İstanbul...
Ey ehtişamlı ayrılıqların şəhəri,
Zorlanmış vücudunla yalınayaq gəzərkən, sənin
hələ də qürür yağır gözlərindən....
Ruhu dərbədər İstanbul...
Vəfasızlıq dolub-daşır qəmzələrindən.
İtmək istəyirəm dar sokaklarında,
Könlümə əsdir ən doğma mehlərini.
Yandırsın günəşin çiyinlərimi, oxşasın saçlarımı Ceviz Ağacı...
Boğazın ən ucqar künclərində sərxoşluqdan qəhqəhələrə boğulaq,
Yasla başını çiyinlərimə -
Birgə ağlayaq, hıçqıraraq...
Unutmağa gedən yolların hardan başlayır, söylə mənə?
"Dərd-i fəraqın ilə düşəli sevdaya meyə"
Haliçdən başlayaraq axır əngin bir tənhalıq Ayasofiyaya.
Mən hardan başlayım unutmağa, kimdən başlayım tərk etməyə?
"Mübtəlayam, dəliyəm, düşmüşəm əsrarı-ney'ə"
Vəfasızlığı öyrət mənə, sevməməyi, ruhsuzluğu... ey amansız eşqlərin şəhəri,
Pierlottidən seyr edirəm yalnızlığımı, hər şey aydın, hər şey açıq,
Günəşi görmək kimi açıq, aydın.
Amma yenə də, yenə də bir ümid daşıyıram qəlbimdə,
Bəlkə, bəlkə o da sevər,
o da darıxar...
Bilmək olmaz, bəlkə o da, gecənin köksündə hönkürərək ağlayar,
O da, bəlkə gizlətmək üçün göz yaşlarını hamıdan
ayaqyalın sığınar bağrına yağışın...
Darıxar bəlkə, o da, sadəcə, bir dəfə qucaqlamaq üçün keçər milyonlarından...
Gələr bəlkə də, gələr... amansızlıqla çırptdığı qapıya tərəf.
Qorxuram, qorxuram, əlimi buraxma, sevgilim,
Bükdüm boynumu qapında qırx il kölə olmağa, könüllü könlüm ...
Ruhumun xarabalıqlarında göz döndərmə məndən ,
Heç olmasa, baxışlarının kölgəsi asılsın boynumdan.
Deyəsən, bu dəfə unuduram səni,
Bağışla, Bakı, bağışla, məni...
24.08.2024
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
