Erməni müəllimin Kəlbəcərdə son dərsi - Hekayə. Qəşəm İsabəyli

"Biz havanı zəhərləyəcəyik ki, azərbaycanlı uşaqlar ölsün".

Azərbaycan torpaqlarını tərk edən erməni məktəblilər

- Uşaqlar, nə qədər ağır olsa da, biz bu gün həqiqəti deməliyik. - Müəllim qəmli-qəmli dilləndi.

- Müəllim, olar? - Robert Köçəryan ayağa durdu,- bağışlayın, müəllim, özünüz deyirdiniz ki, həqiqəti demək biz ermənilərə fayda verməz!

- Kimə deyirik həqiqəti?! Özümüzə! Özümüzə olar.

- Başa düşdüm, müəllim, başa düşdüm.

- 2 min ildi Kəlbəcərdə ermənilər yaşayır. Bura ən qədim erməni torpağıdı. Burda min il əvvəldən tikdiyimiz erməni kilsələri var.

- Müəllim, bəs Robert deyir ki, onlar Alban kilsələridir! - Serj Sərkisyan ayağa durdu.

Müəllim bərk hirsləndi:

- Qələt eləyir Robert də, sən də. Siz ikiniz də erməni deyilsiniz, albansınız, ruspərəstsiniz!

Robert yerindən sıçradı:

- Müəllim, biz də rusları sevmirik. Amma onların köməyindən faydalanmalıyıq. Bunun nəyi pisdi?!

- Atalarına dəysin, yaman kömək elədilər!

- 30 il əvvəl onlar alıb vermədi Dağlıq Qarabağla ətrafındakı 7 rayonu bizə?!

- Yekəbaş, bəs o qədər erməni əsgərinin ölümünü niyə demirsən?! İndi onlar artıb bir şəhərlik insan olmuşdular.

- Üüüüü... - şagirdlər yer-yerdən ağlamağa başlayır.

- Ağlayın, balalarım, ağlayın ki, ürəyiniz boşalsın! - Müəllim də oturub başını əlləri arasına aldı, - hö-hö-hö... - Ruslar bizi keçi qiymətinə satdı türklərə, balalarım. Düzdü, bu torpaqları Azərbaycandan onlar alıb vermişdi bizə. Biz Böyük Ermənistanın bir hissəsinə də qovuşmuşduq. O zaman minlərlə əsgərimiz həlak olmuşdu. Bir yığın insanımız köçüb gəlib burda xoşbəxt yaşayırdı. Amma rus öz xeyrinə görə...

- Müəllim, - Zori ayağa durdu, - rusların özlərinə nə xeyri olub ki, indi bizi torpağlarımızdan çıxarır?

- Oğlum, Balayan, rusun qoşunları Ermənistanda var?! Var! Moldovada var?! Var! Ukraynada var?! Var! Gürcüstanda var?! Var! Azərbaycanda niyə olmasın?! Ruslar bizi satdı və öz qoşunlarını da gərtirib tökdü Qarabağa.

- Müəllim, Azərbaycan elə güclüydü ki, ora rus qoşunlarını qoymamışdı.

- Onların bir prezidenti var idi, türkpərəst, əsl düşmənimiz, hakimiyyətə gələn kimi rus qoşunlarını qovdu.

- Ruslara ölüm! - Zori Balayan bağırdı.

Sinif bir-birinə qarışdı:

- Ruslara ölüm!

Müəllim sağ əlini qaldırdı:

- Ruslar bizim təzə düşmənimizdi, uşaqlar. Ananız sizə layla çalanda, deməyib ki, bizim əsl düşmənimiz kimdi?

- Məhv olsun türklər! - Silva tullanıb ayağa durdu. Bir xeyli vaxtı ətli bədəni silkələndi.

- Məhv olsun əbədi düşmənimiz türklər! - Sinif uğuldadı.

- Afərin, Silva Kaputikyan, afərin! - Müəllim yaxınlaşıb Silvanı bağrına basdı.

- Uşaqlar, biz rusların xəyanəti üzündən qədim erməni torpağı Kəlbəcəri tərk etməliyik. Bu monastrı görürsünüz?! Bizim babalarımız tikib onu ki, ermənilər Allaha ibadət eləsin. Ancaq indi 2 Min il yaşadığımız torpaqlardan bizi ruslar çıxarıb yerimizi yenidən verir Azərbaycan türklərinə. Ruslar bizi düşmənlə üz-üzə qoyub, xaincəsinə gözləmə mövqeyi tutdular, bizə kömək eləmədilər...

Sinfin arxa tərəfindən Zori qışqırdı:

- Ar olsun ruslara!

- Sağ ol, Zori Balayan! Sən əsl ermənisən! - Müəllim yaxınlaşıb onun başını tumarladı. Bu zaman bütün sinif ayağa qalxıb, yumruqlarını zərbə vururmuş kimi irəli atdı:

- Ar olsun ruslara!

Müəllimin birdən gözləri par-par parıldadı və var səsiylə bağırdı:

- Azərbaycan türklərinə ölüm!

- Azərbaycan türklərinə ölüm! - Uşaqlar bağrışdı.

- Gəlin, marş oxuyaq, - müəllim dedi, - mən oxuyacam, siz də sözlərimi təkrar edərsiniz. Bir-iki-üç, - Ar olsun ruslara!

Azərbaycan türklərinə ölüm!

Uşaqlar bağrışdı:

- Ar olsun ruslara!

Azərbaycan türklərinə ölüm!

Müəllim nə fikirləşdisə əlini qaldırdı:

- İkinci misranı gəlin qloballaşdıraq. Yəni:

- Ar olsun ruslara!

Türklərə ölüm!

Sinif bir xeyli əl çalıb, bağrışdı:

- Ar olsun ruslara!

Türklərə ölüm!

Müəllim uşaqlara təşəkkür etdi:

- Siz əsl Andraniksiniz ! Sağ olun! İndi isə son dərsimizi "İntiqam" adlı yazıyla başa vuracağıq.

- Kim deyə bilər Qafqazın ən qədim xalqı biz ermənilər Azərbaycan türklərindən necə intiqam ala bilərik?

Uşaqlar bir-birinin üzünə baxıb, fikirləşməyə başladı. Handan-hana Robert Köçəryan ayağa durdu:

- Müəllim, gəlin havanı zəhərləyək, türklər boğulub ölsün!

- Əla!

- Necə zəhərləyə bilərik, müəllim! - Serj Sərkisyan soruşdu.

- Otuz ilə yaxındı bu torpaqlarda, Azərbacan türklərinin qoyub getdiyi evlərdə yaşayırıq! Hər cığırı, hər dərəni, hər bulağı tanıyırıq.

- Müəllim, olar?

- Buyur, Silva.

- Bulaqları zəhərləyək, cığırları minalayaq, dərələrdə tələ quraq, evlərin girişində quyu qazaq. Azərbaycan türkləri bura gələndə yaşaya bilməsin, qırılıb getsin!

- Afərin, Silva Kaputikyan, afərin! Sən əsl Janna dArksan!

- Bəs məktəbimiz necə olsun, müəllim? - Robert həyəcanla soruşdu.

- Bu məktəb, düzünə qalsa Azərbaycan türlərinin məktəbidi. Kəlbəcəri məğlubedilməz Erməni ordusu alandan sonra biz burda dərs keçirdik. Amma insafdan olmaz biz erməni uşaqlarının təmiz, pak nəfəsi qalan sinif otaqlarını onlara qoyub gedək.

- Müəllim, söküb aparaq Ermənistana! - Zori atılıb durdu ayağa.

- Vaxt dardı, Zori, vaxt dardı. Görmürsən xain ruslar bizə noyabrın 25-nə qədər vaxt verib ki, Kəlbəcərdən çıxaq.

- Bəs neyləyək, müəllim?! - Silva göz yaşları içində soruşdu.

- Neyləyək?! - Müəllim mənalı-mənalı sinfə göz gəzdirdi.

- Neyləyək? - Uşaqlar həyəcanla gözlərini müəllimin ağzına zillədi.

- Mən dedikcə təkrar edin.

- Oldu, müəllim.

- Yan...

- dı...

- raq...

-Yandıraq! - Müəllim yumruğunu havaya atdı.

- Urra... yandıraq! - Uşaqlar bağrışdı.