Selimir Raduloviç
Görkəmli yuqoslav şairi,
ədəbiyyatşünas, tərcüməçi və naşiri
İsmayıl doğulanda İbrahimin yüz yaşı vardı.
Musanın Birinci Kitabından, 21:5
1
Öz ocağını tərk etdinmi,
Həcərin baxışları altında, ilk xoruz
Banından əvvəl,
Öz inamını, Rəbbin səsini duydunmu?!
Hardadır qanadlı atın!?
Əlindən tutdunmu körpənin,
O tək oğlunun, əziz İsmayılın,
Qocalıq yadigarının!?
Dağa üz tutdunmu!?
Əl-qolunu oğlunun bağladınmı!?
Xəncəri çıxartdınmı!?
Ağlın Rəbbin Qanunlarıyla məşğul ikən
"Bunu niyə edirsən, ata?" - deyə
Oğlun səndən soruşdumu!?
Dərin sulardan, yatmış meşələrdən,
Darısqal ibadətgahlardan ayrılıb söylədinmi ki,
Oğlum, başqa yol yoxdur, oğlum,
çünki hər tərəf yoldur
Və sən hazırsanmı -
Rəbbinin qanunlarına boyun əyməyə hazırsanmı?!
2
Dinməzcə baxışları yerə mıxlanmış
İsmayılı götürüb,
Odunları qalaqlayıb, uşağı bağlayıb,
Çıxartdın, xəncəri çıxartdın.
Və bu fani dünyadan heç nə gözləmədin,
Sual etmədin - qəlbini öldürmədin -
Sormadın ki, mənə atalığı niyə qismət etdin -
"Oğlumu əlimdən almaq üçünmüydü bu?" - deyə soruşmadın.
Bəlkə heç onu mənə verməməliydin!?
Kim biləcəkdi, axı kim görəcəkdi?!
Amma söyləmədin, demədin ki,
O sənin qanın və canındır,
"İnsan da öz kökünü kəsərmi?" - söyləmədin.
Düşünmədin ki, hər şey qurşaqda, əbada,
Müjdəçinin səsindəymiş!
Ağlayıb sızlamadın -
Dəhşətli alov çırçırpını qucaqlayan kimi,
Sənin təmiz qəlbini də
Başqa bir təmiz qəlb ağuşuna almışdı,
Əbədi Dirilik Yurduyla səni nişanlamışdı.
3
Ulağımı yəhərlədim,
Həcəri qucaqladım,
Lazərlə, yüzillik xidmətçimlə halallaşdım,
İki gənci və İsmayılı - yeganə, əziz oğlumu yanıma aldım.
Küləyin, qaranlığın və dözülməz soyuğun içindən keçdim.
Dağlara çatdım, əl-ayağını oğlumun kəndirlədim.
Odunları qalaqladım, xəncəri çıxartdım, qaldırdım,
Zərbəyə hazırdım.
Qolum qurumadı amma!
Əzələm boşalmadı!
Ağlım azmadı -
"Bunu niyə edirsən, Rəbbim!?" - deyə
Heç soruşmadım.
Aşıb-daşan qüssədə boğulmadım.
O balaca komadan çıxıb başqa bir dünyaya doğru gedəndə də
Demədim ki, günlər pis, zaman isə dəyişkəndir,
Şayiələrdən, yalançı, hiyləgər sözlərdən qorxdum-qorundum.
Qüds meydanında, camaatla dövrələnəndə,
Bir adam tapmayıb sözümü, Sözü
yerə və Göylərə göndərəndə
Qoca, amma gur səsli bir kişiydim.
4
Hələ də dağlardayam.
Qəzəbdən, həsəddən uzaqdayam.
Göylərə daş və ox atmıram,
"Dəli" deyib imtahan edəcəkləri
o böyük yolumu daha da daraltmıram.
O təkcə oğlum, birdənəm İsmayıl da burdadır,
Əl-qolu bağlıdır.
Odunlar üst-üstə yığılıdır.
Xəncər sıyrılıdır.
Adamların sıxlaşan kölgələri,
Artırır qaranlıq qüssələri.
(Hərçənd sən uzaqdasan hər cürə ümiddən
Sən mənim qəlbimi bilirsən,
Duamı dua etməmişdən əvvəl eşidirsən).
Ürəyim sakitdir, çünki heç nədən asılı deyil. Hazıram!
Zərbəni qəbul etməyə hazıram, ey Rəbbim və Xudam!
Çiçəklər, onların vəhşi şux ləçəkləri sıx otların arasından
Hələ ulduzlara doğru boy atmamışkən,
Mən məzarüstü çələng belə hörürəm:
Ləçək-ləçək, tikan-tikan!
5
Kimin məzarıdır bu, Rəbbim?
Bu gün hansı gündür?
Yoxsa bu günü günahlarla keçirdim?
Bu yerdəki evlər boşdu deyə,
Bu yerdəki evlərin qapıları bağlanmışdı deyə,
Mən iki gənci və İsmayılı -
Gözümün nuru, birdənəmi yanıma aldım,
Bura vardım.
Tonqal üçün odun yığdım.
Xərcəri itilədim, sıyırdım,
Qurbangahı hazırladım,
Rəbbim, hazırladım!
Nə gözümü qırpdım, nə baş yellədim,
Nə ağzımı açdım, söz söylədim.
Səmada bomboz buludlar,
Durna qatarı buludlar
Dövrə vururdular.
İsmayıl - o qürub bilməyən günəşim dilə gəldi:
"Bu atəş, bu da xəncərdi" - dedi...
"Bəs, qurbanlıq quzu hardadır, ata?"
Sözlər canıma hopdu, sindi.
Mən bu gizlin mağaraya çəkildim.
Və bu ölümcül yuxudaykən ayılıb diksindim.
.jpg)
Tərcümə Səlim Babullaoğlunundur
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
