Yeni bir payız başlayır, Pəncərələr önündə... - Səhər Əhməd - şeirlər

Xoşuma gələn geyimlər

yaşıma uyğun deyil.

Yaşıma uyğun olanlar

xoşuma gəlmir.

Ürəyimdən keçən günlər

başıma uyğun deyil.

Onunçün istədiklərim

başıma gəlmir.

Nə ola, alınan mallar

geri verilə.

Mən də qaytaram bu canı,

xoşuma gəlmir.

Cansız bir maneken olam,

heç dəyişməyən.

Baxam donuq bir vitrinin

boz şüşəsindən.

***

Hər dəfə yol keçəndə

səbirlə gözləyirəm.

İçimdəki səbirsiz mən

dayana bilməyib yolu keçir.

Maşın vurur onu,

yolun ortasında,

gözümün qabağında.

Yanından başını bulayıb

keçən adamlar

Hardan bilsinlər,

Niyə tələsirdi bu qadın.

Gedəcək nə qədər yeri vardı,

görüləcək nə qədər işi...

Mən özümün

asfalta tökülmüş qanıma baxıram,

bədənimdən ayrılmış başıma,

qolumdan ayrılmış çantama.

Başımdakı son fikri xatırlayıram,

bir də çantamdakı

qızımın üzünə bağladığım qapının

yeganə açarını.

İçimdəki səbirsiz mən

hər dəfə belə eləyir.

Gah Anna Karenina kimi

qatarın altına atır özünü,

Gah Marqarita kimi

pəncərədən göyə.

Və hər dəfə səbirli mən

sağ olduğuma sevinirəm.

Evdə tək qalan qızımın,

bağçada gözləyən oğlumun,

xəstəxanada darıxan anamın

gözü yolda qalmayacaq deyə.

Bir az da yaxın oturun,

Lap həyatın yanında.

Yeni bir payız başlayır,

Pəncərələr önündə.

Səhərlər təndir çörəyi

və yağışlı havalar.

Səngiyirmi küçənizin

tinindəki davalar?!

Cavan-cahıl tərk edirmi

Yığışdığı dalanı,

Seyrəlirmi gəlişləri

Qatıqsatan xalanın?!

Yenə alov qüllələri

Gecə parıldayırmı,

Dərin bir yuxu içində

Yağış şırıldayırmı?!

Yandırdızmı sobaları,

Çəkdizmi pərdələri,

Asdınızmı divarlardan

Ömrün "xəritələrin"?!

Bir az da yaxın oturun,

Lap həyatın yanında.

Yeni bir payız başlayır,

Pəncərələr önündə.

***

Dibçək güllərini suladım öncə,

Saralıb büzüşmüş yarpağı üzdüm.

Təmasdan sevinən biçarələri

Açıq pəncərənin önünə düzdüm.

Beşyaşlı oğlumun yatmazdan qabaq,

Çəkib şifonerə yapışdırdığı

Mənə bənzəməyən rəsmimə baxdım,

Qəfildən oğlumçün yaman darıxdım.

Kamodun tozlanmış güzgüsün sildim,

Orda da əksimə baxdım və güldüm.

Haçandı görmürdüm, sanki üzümü,

Baxdım ki, toz basmış təbəssümümü.

Həzin bir mahnıya başladım sonra,

Uşaqkən anamın xoşladığından.

Mahnı da sevindi dodaqlarımda

Şad oldu hələ də yaşadığına.

Yemək də bişirdim, çayı da süzdüm,

Yemiş də doğradım, qarpız da kəsdim.

Dəyişdim masanın boz örtüsünü,

Ən təzəsin seçdim, ən güllüsünü.

Bir azdan uşaqlar gələcək evə,

Dağıdıb tökməyə nəsə tapsınlar.

Sonralar mənsiz də yaddaşlarında

Şəklimi çəkməyə nəsə tapsınlar.

Nə vaxtdı, evdən çıxmıram,

Odamda küllənirəm.

Bayıra addım atmağa

Tənbəllik eləyirəm.

İndi yadıma da düşmür

O çox darıxdığım gün.

Nəsə çovğun olmalıydı,

Son evdən çıxdığım gün.

Yenə yıxılan oldumu

Qar üstündə sürüşüb.

Hərdən gülümsəyirsənmi,

yadına nəsə düşüb.

Yalanı yoxmuş həyatın,

Sən demə, gerçək imiş.

Uşaq vaxtı uydurduğum

"Sən" belə gerçək imiş.

Uzaqlaşdım qapılardan

Qondum pəncərələrə.

Haçandı heç nə yazmırdım

Tərləmiş şüşələrə.

Üzümü qoydum, isindi

Pəncərəmin şüşəsi.

Və bir də smaylik çəkdim -

Gülücük işarəsi.

Sonra bir öpüş yolladım

Tanrıya-Yaradana.

Düşünmənin, var olmanın

Hissetmənin adına...

***

Qarşımda - Ana səhifədəki paylaşımları

Tək-tək "layk" elədim.

Birinə gülümsədim, birinə acıdım,

Dərin hüznlə kədərləndim.

Bayırda balıq satan kişinin

Qışqırtısı.

Otaqda divar saatının çıqqıltısı.

Saata baxmadım, pəncərəyə boylanmadım.

Bilmək istəmədim günün

Hansı vədəsi olduğunu.

Oyanıb, çay içib, yenə yatmış,

Yenə oyanmışdım.

İçimdə nə bir həyəcan,

Nə bir təlaş.

Kompüterin yanında

qırmızı bir alma vardı,

Yeməyə tələsmirdim.

Bu natürmorta oxşayan

Mənzərəni pozmaq istəmirdim.

Mövsüm qış, otaq isti, ayağım yalın,

Kreslom rahat,

Başım sakitdi.

Günə necə, hardan

başlayacağımı bilmirdim.

Sanki nəinki otaqda, bütün dünyada

təkdim.

Amma qarşımda - virtualda

Duyğularının üstünü

açıq qoymuş adamların

Hamısını sevirdim.

Gündüzün günorta çağı,

Niyə belədi, Allah?

Yerlə gedir qaşqabağın,

Nə səhv elədim, Allah?

Nə rəngdi havan bürünüb,

Zaman da keçmir, sürünür.

Gözümə ruhlar görünür,

Nə məsələdi, Allah?

Mən ən sonuncu qurbanam,

Dilimdə axırıncı dua.

Bəlkə, mənim qanım yuya

Sənin əlini, Allah!

***

Uçan qar dənəsimisən,

ensən əriyəsimisən,

gəlib tutaqmı səni,

bizə söz deyəsimisən?

Ürəkdənmi istədin,

var gücünləmi öldün,

hamı dərddən ölür, sən

sevincindənmi öldün?

Yazdınmı divarlara

son sözünü qanınla,

yaşamaq istərdinmi

öldüyün o inamla?

Səni neçəyə satdılar,

Bir anamı, bir günəmi,

Səni necə unutdular,

Sənin kimi, eləmi?

Əzrayıl sənə nə dedi,

Nə danışdın onunla,

Necə razılığa gəldiz,

nə dəyişdin canınla?

İndi nə ruhun ağrıyır,

Nə bədənin.

Sən ölümü öldürmüsən,

ölüm səni.

***

Oğrun-oğrun boylanırsan,

baxırsan içindən çölə.

Görürsən ki, heç kim yoxdu,

çıxırsan içindən çölə.

Taqətsiz bir quş aşağı

baxırmış kimi yuvadan.

Gün gözünü qamaşdırır,

Başın hərlənir havadan.

Qəfil nəsə tanış gəlir,

Bu duyğunu tanıyırsan.

Hər şeyi yaddan çıxarıb

uçmağı xatırlayırsan.

Anlayırsan, ən doğrusu

beləcə qanad açmaqmış.

Bir barama qurdu ikən,

kəpənək olub uçmaqmış.