Söndür gözlərindəki yiyəsiz işığı... - Tural Turan - şeirlər

Yalnızlığın gündəliyi

Oktyabr - ...Alnına bir güllə sıxır pəncərəmə düşən işıq.

Noyabr - Kölgələr sürünür üzü günəşə...

Dekabr - Göz yaşlarından üz çevirir divarlar...

Yanvar - ...İşıqları söndürün, Tanrı insan yaradır.

Fevral - Dodaqdan üşüyürəm yenə bu axşam...

Gəl, geyindir dodaqlarımı.

Mart - Həssaslığın alın təridi bütün şərablar...

Aprel - Cib saatım bir ovuc qaranlığı kiridir.

May - Bütün şəkillər doğmaları ilə görüşə gedib,

bircə məndən savayı...

İyun - Əslində, bütün peyğəmbərlər

Tanrının müharibə ismarışıdı...

İyul - Göy üzü qəbrini tapmır...

Avqust - Poçtalyonun məktublarından gəlir güllə səsləri...

Sentyabr - Bircə dəfə qapımı döyə Tanrı

və deyə ki: icazə ver, ayrılaq...

Ayağını itirmiş şəkillər

...Hərdən

ayaqlarını itirmiş şəkillərinə baxıram,

günahlarım can verir baxışlarında,

uzaqların islandığı payız yağışlarında.

Gözlərimi o qədər döyüb ki, ayrılıq,

göz yaşlarım yanaqlarımda büdrəyir...

Yadındamı,

son görüşümüzdə

əllərinə söykəmişdim üzümü.

Öləndən sonra gördüm

əllərin ayrılığın məzar daşıymış...

Sabahkı keçmişimə

Esse-düzgü

Radiolar susar, sən susmazsan gecələri...

Bax,

mən səni

susmadığın bir tində itirdim, hunay tanrısı!

...Sənə dediyim

o son söz də hələ yadımdadır:

Bir körpələrin,

bir də fahişələrin üzündən inandığın Allah baxar.

Səndən sonra

bir bətnlik şeir də yazdım o axşam:

...O gedəndə baharın toy gecəsiydi,

buzbulaq sətirlərin mey gecəsiydi.

Gəlmişdi əlində "Gidiyorum bu",

Saftrik şamanın key gecəsiydi.

İndi xaç ortasındakı hilal kimiyəm...

Yenə də

arzulara keşiş ölürəm.

Sonuncu şənbə gecəsi

...Xatirələrin də rəngi saralır payızda

və saplaqları qurumuş gülüşlər

düşür gözümüzdən ayağımızın altına.

...Ümidlərin zirzəmilərinə su dolur,

yolları keçilməz olur ağ-qara şəkillərin.

Oktyabrın əvvəlidir hələ,

arzuların qanı donur.

Yazı masasının üstündə can verir bakirə kağızlar...

Alın yazısını

Tanrının üstünə atıb qaçır

payızın son şənbə gecəsi...

Gecəninsə rəngi solur tənhalıq qorxusundan.

Kimsə

bütün qəbirləri geri çağırır bu payız...

Ad günü notu

Daha yetməz dodağının istisi,

Üzümün qırışını ütüləməyə...

Bətnində boş qəbir,

yataq otağında lal beşik...

...Üşüyürsənmi bu axşam da,

geyirsənmi

bir qarabuğdayı kişini,

bir sarışın qızcığazı əyninə...

Ölürsənmi

otağının işıq düşən tərəflərində...

...Söndür!

Söndür gözlərindəki yiyəsiz işığı,

qoru özünü unutduğun küçələrdən.

Sən qadınsan axı..!

Səmərqənd lövhələri

birinci foto

...Yenə bir payızlıq göz yaşı düşür

tarixin böyütmədiyi divarlara,

soyuqlarsa can verir

küçələrin daş qucağında.

Daş pilləkənlər də boyunu uzadır

adamlara baxmaq üçün.

...Xan çinarların kölgəsi sığallayır

günəşin qan tutmuş gözlərini.

Yarpaqları intihar edir

bir ovuc şam işığında.

Sən demə,

yarpaqlar minillik çinarların nəzir qutusudur.

Səmərqəndə axşam düşür,

yıxılır işıqlar pəncərələrdən...

Bu şəhərin qonaqları təbəssümləri ilə

müqəddəs yazıları üşüdür.

Alnı qırışmış heykəllərsə

hökm oxuyur addım səslərinə: -

qaranlığı tapdamayın!

...Yenə,

yenə yatdığı yerdə yuyulacaq günahlar,

sabah bir də

qəbirlər taxta çıxacaq Gorəmirdə.

ikinci foto

Daşkənd, saat 03:47 -

Bütün qara buludlar

atılmış uşaqların təbəssümüdür...

Səmərqənd, saat 09:51 -

İndi

gözlərini itirmiş güzgülər hönkürür

qocalar evinin önündə...

Buxari türbəsi, saat 11:23 -

Gözləri buxarlanır

günbəzdəki bütün hərflərin...

Gorəmir, saat 14:05 -

Bir qara atlı çapır

payızın son gününə sarı...

Uluqbəy rəsədxanası, saat 21:38 -

Kölgəsinə təzim edir divarlar...

Yolüstü, Gizzah, saat 07:19 -

Ayrılığın telefon zəngidi

bütün qatar fitləri...