Sonsuz bir rahatlıq istəyirəm mən... - Füruğ Fərruxzad - şeirlər

 

Puç

Gözlərin qəm qutusunda

yatmışdılar

soyuq və səssiz.

Baxışın diliylə demişdi onlar

deyilməmişləri səndən daha tez.

 

Məndən və məndə gizlənən hər şeydən

qaçırdın,

qurtulurdun.

Yadımdadır, bu yolda bir gün

məni səbirsizcə öz arxanca

çəkirdin,

çəkirdin.

 

Sonuncu dəfə,

sonuncu dəfə,

Görüşün sonuncu o acı anı

gözümə mənasız göründü dünya.

Külək nalə çəkdi, mən qulaq asdım

payız yarpağının xışıltısına.

 

Yenə də çağırıb qovdun məni sən,

qovdun və sonra da fil sümüyündən

bir taxtda oturtdun yenidən məni,

dalğanın içinə çəkdin sən məni.

 

Paltarım olsa da qəm qumaşından,

illərlə qəlbimdə ömür sürmüsən.

Eşq tutub gözümü, mən bilməmişəm,

nəsən sən,

kimsən sən.

Gecənin soyuq

xiyabanlarında

Mən peşman deyiləm.

Mən bu təslimi düşünürəm,

bu ağrı dolu təslimi.

Öpdüm öz qətl yerimin təpələri üstündəki

tale xaçımı.

 

Gecənin soyuq xiyabanlarında

cütlüklər həmişə şübhə ilə

tərk edirlər bir-birlərini.          

Gecənin soyuq xiyabanlarında

"Xudahafiz, xudahafiz"dən başqa

            bir səs yoxdur.

 

Mən peşman deyiləm.

Qəlbim zamanın o yanında axır sanki.

Həyat təkrarlayacaq mənim qəlbimi

və külək göllərində üzən zəncirotu

təkrarlayacaq məni.

 

Ah, görürsən

necə çatlayır dərim?

Necə mayalanır süd

mavi damarlarında bu soyuq döşlərimin.

Ah, görürsən

qan mənim dözümlü belimdə

necə cücərtməyə başlayır

qığırdağını?

 

Mən sənəm, sən.

Sevən bir kəsəm mən.

Mən o kəsəm ki, öz daxilində

bəlli olmayan bir bağlantı

və minlərlə naməlum,

qəribə şey tapıram qəfildən.

 

Mən kəskin istəyiyəm yerin.

Bütün çöllər bar gətirsin deyə,

özümə çəkirəm bütün suları.

 

Qulaq as

mənim əlçatmaz səsimə

səhər dualarının qatı dumanında.

Və güzgülərin səssizliyində mənə bax.

Gör ki, yenə əllərimin qalıqları ilə

necə toxunuram

bütün yuxuların qaranlıq dərinliyinə.

Və döymə etdirirəm ürəyimə

məxluqatın məsum səadətləri üstündəki

qanlı bir ləkə kimi.

 

Mən peşman deyiləm.

Məndən danış, ey sevgilim!

Məndən danış gecənin

soyuq xiyabanlarında tapacağın

və mənim kimi aşiq gözləri olan

başqa bir mənə.

Və gözlərinin altındakı

mehriban cizgilərdən

öpərkən o, hüznlə

yadına sal məni.

 

 Yuxu

Astaca gecə çökürdü

qaranlıq şüşələrə isti kültək.

evin həyətindəki kölgə təsvirlərini

durmadan alt-üst edirdi külək.

Tüstütək dalğalanırdı divarda

nilufər qıvrımları.

Şam ağacları arasından görünən

cadugər ay işığı

sönük bir çıraqla sürünürdü astaca.

Öz sərgərdan ruhunu axtarırdı sanki

zülmət məzarlıqda.

 

Mən sükut və təşvişdən bezərək,

yatağımın qoynuna süründüm.

Dedim: "Ey yuxu, ey barmağının

ucu yaşıl bağların açarı,

Ey gözləri qayğısız balıqların

qaranlıq gölməçəsi!

Heybəni ağlayan körpəmin üzünə aç

və məni unutqanlıq pərilərinin

çəhrayı rəngli diyarına apar özünlə!"

Yorğun

Əbədi dinclikdir mənim diləyim,

Usandım boşuna ümid etməkdən.

Qoy daha artmasın könlümdə həsrət,

Sonsuz bir rahatlıq istəyirəm mən.

 

Qəlbimdən keçərək söyləyirəm ki,

O tərs inadkardan keçsəm, yaxşıdır.

Onun o atəşli öpüşündənsə,

Ağulu şərbətdən içsəm, yaxşıdır.

 

O, elə sandı ki, sərxoşcasına

Yatdımsa bir gecə yatağında mən.

Bu qalan ömrümün hər gecəsini

Yatmışam yadların qucağında mən.

 

Daha nadanlıqla onun eşqinə

Qurban eyləmərəm mən qürurumu.

Bəlkə bundan sonra tapa bilərəm

İtmiş sevincimi, həm hüzurumu.

 

O kəs ki, könlümə vermişdi fərəh,

O kəs ki, ümidim, sevincim idi,

Hər yerdə haqqımda heç düşünmədən

"Sadəlövh, adi bir qadındı" dedi.

 

Hanı o uşaqlıq səmimiyyəti?

Alışıb-yanıram bu hiylələrdən.

Ey ölüm, sənin o lal dodağından

Ölümsüz bir öpüş istəyirəm mən.

 

Get, başqa qadına apar bu kibri

Ki, sənin eşqinə bel bağlamasın.

Sənin bu ağrılı bədənini o,

Sevgiylə, lütflə qucaqlamasın.

 

Tapmazsan yoluna səpdiyim eşqi,

Başqa ürəkləri axtarma nahaq.

Sənin dodağını öz dodağımtək

Atəşə qərq etməz başqa bir dodaq.

 

Zəif gözlərimlə səni axtarıb,

Yollarda nigaran olmaram artıq.

Sənin o xəyala dalmış gözünü

Düşünüb yuxusuz qalmaram artıq.

 

Sənlə görüşməyin xəyalın qurub,

Ardınca düşmərəm dərbədər daha.

Səninçün dəlitək, ey əbəs ümid,

Olmaram özümdən bixəbər daha.

 

O kiçik otağın lal zülmətində

Çarəsiz qalaraq eyləmərəm qəm.

Gözümü dikib də hər an qapıya,

Hamıdan gizlində mən ah çəkmərəm.

 

Sən, ey safürəkli, safqəlbli qadın,

Kişidən sədaqət umma heç zaman!

O, bilmir məhəbbət nədir, sən ona

Nəbadə könlünün sirrin açasan!

 

Fars dilindən tərcümə edən: Məhəmməd NURİ

 

© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir! 


© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!