Uzaqlarda kimsə nəğmə oxuyur... - Pablo Neruda - ŞEİRLƏR

Mənə elə yaxınsan ki,

O yerdə olmasam əgər,

sən də olmayacaqsan...

Elə yaxınsan ki,

əllərin çiyinlərimdə

mənim əllərim kimidir.

Gözlərini yumarkən

o mənəm ki, yuxuya gedirəm...

Bu gecə ən qəmli şeiri yaza bilərəm...

...bəlkə yaza biləm.

Gecə ulduz yağışıdır,

həm də titrək

maviyə bürünmüş ulduzlar uzaqlarda

nəğmə oxuyur və

gecə küləyi göydə burulur...

Bu gecə ən qəmli şeiri yaza bilərəm...

Sevirdim onu,

O da sevirdi gahdan məni...

Onu qucağıma alırdım belə gecələrdə,

dəfələrlə öpürdüm sonsuz göyün altında...

Sevirdi məni,

Mən də sevirdim gahdan onu...

Onun ipiri barış gözlərinə

necə ürək verməyə bilərdim?

Bu gecə ən qəmli şeiri yaza bilərəm...

Onun yoxluğu,

onu itirmək,

uzun gecələr...

Onun yoxluğunu bilmək

şeir canıma caynağını salırdı

bir jalə kimi çəmənə...

Qorxum yox idi əgər,

Sevgimi saxlamağa gücüm olsaydı.

Gecə ulduz yağışdır...

Və o, mənimlə deyil

Elə bu qədər!

Uzaqlarda kimsə nəğmə oxuyur...

Uzaqlarda

ürəyim itirməyinə razı deyil

sanki onu yaxınlaşdırmağa...

Gözüm onu axtarır,

ürəyim onu istəyir

Və o mənimlə deyil!

Elə həmin gecədir ki,

elə həmin ağaclar ağarır...

Amma biz həmin deyilik,

öncəkilər kimi deyilik.

Daha sevmirəm onu!

Bəli..!

Amma bəlkə sevirdim onu...

Səsim külək arxasıncaydı ki,

səsim qulaqarına çatsın.

Başqa birisinə aid,

Başqa birisinə aid olacaqdı.

mənim öpüşlərimdən öncəki kimi.

Səsi,

aydın bədəni,

sonsuz gözləri...

Daha sevmirəm onu.

Bəli!

Amma bəlkə sevirdim onu...

Sevgi qısadır,

unutqanlıq isə uzun.

O gecələr kimi ki, onu qucağıma çəkdim...

Onu itirməyə razı deyildi ürəyim.

Bu ən son dərddir ki ondan mənə çatır,

bu ən son şeirdir ki onunçün yazıram...

***

Səni qadın adlandırdım...

Nə çoxdur səndən hündürlər, hündürlər,

nə çoxdur səndən aydınlar, aydınlar...

Amma sən bircə qadınsan.

Küçədən keçirsən,

və çəkmirsən kimsənin baxışını arxanca.

Görmür kimsə başındaki tacı,

baxmır kimsə ayağın altındakı

qırmızı xalçaya...

...Və sən peyda olan zaman

bütün çaylar nəğməyə dönür

mənim canımda,

rənglər göyü titrədir.

...Sadəcə, sən və mən,

sadəcə sən və mən, sevgilim

qulaq asırıq ona!

Sevgi!

Səni görmədən,

baxışını tanımadan,

dərk etmədən

sevirdim...

Bundan öncə də səni görmüşəm

bəlkə də

bir şərab bardağını qaldırarkən

həmin gitaraydın...

Bəlkə də

Səni düzgün dilləndirə bilmədim...

Sevirdim səni,

dərk etmədən.

Sevirdim

səni görmədən...

Və birdən sən mənimlə

tək-tənha ordaydın.

Toxunurdum sənə,

sığal çəkirdim...

Yaşayırdım ərazində

ildırım od olan təki.

Od sənin ərazindir, ey hökmdarım!

***

Xatırlayacaqsan

bir gün

sevgidən islanmış bir quşu

ya da bir şirin ətri...

Və çayın rəqsini damcı-damcı

sevişirlər sənin əllərinlə.

Xatırlayacaqsan

bir gün yer üzündən bir hədiyə

qızıl rəngindən gül kimi

ya da bir ot kimi

doğulurlar səndə...

Xatırlayacaqsan

qovuqdan olan bir dəstə gül

daşdan düzüləcək.

O zaman düz "heç vaxt" kimi

Mütləq "həmişə" kimi olacaq!

...əllərini mənə ver ki,

oralara gedək.

Orda ki heç bir şey

heç bir şeyi gözləməkdə deyil.

Ora ki hər şey təkcə

bizim intizarımızdadır...

***

Ölməyim gələrkən

əllərini gözlərimin üstünə qoy,

ölməyim gələrkən

qoy, əllərinin buğdaları

bir daha da təravəti

mənim zirvələrimdə uçsun...

Qoy, incəliyi taleyimin təfsirində bitsin.

Hiss etməyim gəlir

ölməyim gələrkən...

İstəyirəm ölməyim gələrkən

yaşayam yenə də,

yenə də qulaqların küləyin səsini eşitsin...

Istəyirəm sənlə

sevdiyin dəniz ətrini içimə çəkəm.

Sahildə atdığımız addımları

adımlayam yenə də ki,

səninlə diri qalam,

səndə diri qalam...

Bütün sevdiklərimi istəyirəm

sən yaşayasan!

Sevirdim!

***

Gözlərinin rəngi,

Ah… gözlərinin rəngi

ayın rəngində olmasa da,

istədiyim külək olmasa da

bu sarı ləhzədə

payız kimi üzüm ağacından yuxarı gedir.

Elə mən də

bir üzüm ağacı kimi söykənmişdim...

Ah… əzizim,

sən varkən

hər şey var,

hər şey!

Qumlu səhralardan zamanadək,

ağacdan yağışadək

sən varkən

hər şey var!..

***

Bir azca... azca..

sevməzsənsə məni

Mən isə

siləcəm səni ürəyimdən

Bir azca...bir azca...

birdəfəlik unutsan məni

daha arxamca gəzmə

Çünkü

mən səndən öncə unutmuşam səni...

***

Saçlarına törən tutmaq üçün

macal yoxdur daha

Saçlarına telbətel şeir yazmağa...

Sevgini qazanmaq üçün düşünür başqaları

Amma mən sadəcə səni

seyr etmək istəyirəm.

İtaliyada səni "Medusa" səsləyirlər...

Saçlarının başlanğıcını bir-bir

tanıyır mənim ürəyim.

Saçlarının yolunda itərkən

unutma məni!

Yadına sal ki,

sevirəm səni!

Bu qaranlıq dünyada sənsiz

qoyma ki, qeyb olum.

Sənin saçların...

Bu kədərdən hörülmüş

Mənə yolu göstərəcəklər

ancaq unutmamaq şərtilə...

***

Bir oturacaq ver mənə...

Fırtına içində

mənim üçün bir oturacaq.

Və hamı üçün...

Təkcə təsəlli üçün yox.

Yorulmuş canlar ki,

hər bir hədəfə görə,

hər kəsə görə

yorulanlar üçün

bir az da düşünmək üçün.

...Bir nəfərlik oturacaq

rahatlıq nişanəsidir !

İndicə mənimkisən !

Röyalarında mənim röyamla dincəl.

Sevgi, kədər, iş...

Hamısı yuxuya getməlidirlər.

Gecə görmədiklərini görür

Və sən inci bir Kəhrəba kimi

uymusan kənarımda.

Röyalarda uyuyan yoxdur

sevgidən başqa.

Yola düşürük

birlikdə zaman dalğaları tərəfə...

Kimsə mənimlə kölgələr arasına

səfər etməyəcək

Sadəcə sən!

Həmişə payızsız,

həmişə parlaq,

həmişə aydın...

...əllərin bundan öncə

yumruqlarını açdılar

İzin ver yumşaqlığını

bizim tərəfə etsinlər,

Gözlərin qanad açsın ki,

bir cüt kül kimi uça bilək...

...Sonra məni məndən alan

o dəniz arxasınca

Gecə...dünya...külək onsuz yaşayır.

Sənsiz sənin röyana dönürəm

Elə bu...

Və bu elə hər şeydir.

Tərcümə edəni: Ümid Nəccari